EÊËÌÂÚ ÙÔ TÌ Ì ÙÔ ÙÔ Ó ÛappleÈÛÌÔ ÁÈ Ù ÒÌ Ù AÛÊ ÏÂ. Ï. EÏ ıâú 1 Aı Ó T. K. 10553. ÛȈapple ÙˆÓ ÌÓÒÓ! Η εξαπάτηση των χιλιάδων

Κωδικός: 4013 4196 EKTO Y HPE IA EÊËÌÂÚ ÙÔ TÌ Ì ÙÔ ÙÔ Ó ÛappleÈÛÌÔ ÁÈ Ù ÒÌ Ù AÛÊ Ï Ï. EÏ ıâú 1 Aı Ó T. K. 10553 Έτος 14ο B Περίοδος Αριθμός Φύλλου 40 Tρίμηνη έκδοση Δεκέμβριος 2006 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2007 ÛȈapple ÙˆÓ ÌÓÒÓ! Η εξαπάτηση των χιλιάδων ένστολων πολιτών συνεχίζεται καθημερινά. Η απαξίωση του θεσμού του συνδικαλιστικού κινήματος ολοκληρώνεται με την απαράδεκτη παθητική στάση, που συνεχίζουν απτόητοι να κρατούν οι Πρόεδροι των σωματείων, οι οποίοι πρόσκεινται στην κυβερνητική παράταξη. Η διαπόμπευση δεν έχει όρια πλέον. Η κυβέρνηση απαξιεί να ασχοληθεί με τα προβλήματά μας και εμείς βουβοί και ανέκφραστοι φροντίζουμε να μην την επιβαρύνουμε σε αυτούς τους δύσκολους γι αυτήν καιρούς! Οι συνάδελφοι όμως που εργάζονται με κίνδυνο της ζωής τους καθημερινά, για τη διατήρηση της έννομης τάξης, αγωνιούν και δικαίως αναρωτιούνται πόσο μακριά θα πάει η βαλίτσα της αδιανόητης αυτής απάθειας. Το έχω ξαναπεί ότι υπό άλλες συνθήκες, με άλλη κυβέρνηση δηλαδή, θα ήμασταν όλη μέρα στους δρόμους για να ταπεινώνουμε τους ψεύτες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και να αμαυρώνουμε την εικόνα τους. Η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε σε κινήσεις, οι οποίες μπορεί μελλοντικά να εμπεριέχουν διασπαστικές τάσεις. Η υπομονή μας έχει εξαντληθεί, περιμένοντας την υλοποίηση κάποιων από των πολλών υποσχέσεων, οι οποίες καταλήγουν μετά από 2 1/2 χρόνια κυβερνητικής πορείας να έχουν γίνει,...όνειρα τρελά και απατηλά. Γιατί δεν αντιδρούμε; ΤιΤ περιμένουμε επιτέλους; Ως πότε θα είμαστε έρ- μαια των πολιτικών; Ερωτήματα που δύσκολα μπορούν να απαντηθούν καθόσον γέμισαν τα προεδρεία των ενώσεών μας, όχι με αγωνιστές συνδικαλιστές αλλά με ανειδίκευτους image makers! Που πάνω απ όλα βάζουν την κομματική τους ταυτότητα. Η Αστυνομία σήμερα παρουσιάζει δυσεπίλυτα προβλήματα και βασίζεται κατά κύριο λόγο στο φιλότιμο των στελεχών της. Επαρχιακά Αστυνομικά τμήματα σε πλήρη αποσύνθεση, με έλλειψη υποδομών και πάνω απ όλα με σοβαρότατη έλλειψη προσωπικού. Είναι αδύνατον να προσφέρουμε ποιοτικές υπηρεσίες υπό τις υπάρχουσες συνθήκες στους πολίτες, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά και κανείς δεν προθυμοποιείται να βελτιώσει τα πράγματα. Η πολιτεία μέχρι σήμερα δηλώνει απούσα. Η αύξηση της οργανικής δύναμης των υπηρεσιών χάθηκε στις καλένδες του υπουργείου, όπως χάθηκαν το μισθολόγιο, η περιβόητη αύξηση του βασικού μισθού, η αποζημίωση των όσων λαμβάνουν μέτρα στα ÓÔÈ Ù ÂappleÈÛÙÔÏ appleúô ÙÔÓ ıâúìôî Ê ÏÔ ÀappleÔ ÚÁfi Γράφει ο Νίκος Γεωργόπουλος Μέλος του Δ.Σ. Ε.Α.Υ. Ν. Εύβοιας Αντιπρόσωπος Π.Ο.Α.Σ.Υ. Γ Αντιπρόεδρος Ο.Π.Σ. Εύβοιας Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Ιστιαίας Εύβοιας γήπεδα και άλλες τόσες εκκρεμότητες χιλιοειπωμένες. Όλη αυτή η ιστορία έχει αρχίσει να κουράζει το προσωπικό, το οποίο συνειδητοποιεί ότι συμμετέχει σε μια πλεκτάνη, όπου οι μόνοι χαμένοι είναι οι ίδιοι οι συμμετέχοντες σε αυτήν. Εμείς, παιδιά οι περισσότεροι φτωχών οικογενειών, της μεσαίας τάξης, καλούμαστε καθημερινά να βρισκόμαστε απέναντι σε αυτούς που μας μεγάλωσαν και που κατεβαίνουν στους δρόμους, μήπως και περισώσουν οτιδήποτε από την οικονομικολογιστική επιδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στις μέρες μας το μόνο που ευημερεί στους κόλπους της είναι οι αριθμοί! Σε μια κοινωνία που οι καταναλωτικοί ρυθμοί της καθημερινότητας έχουν εξωθήσει τον άνθρωπο σε ένα ανελέητο κυνήγι της απόκτησης όλο και περισσοτέρων αγαθών και έχουν δημιουργήσει χαλάρωση των ηθικών φραγμών, με αποτέλεσμα την ιδιαίτερη αύξηση της ροπής προς την παρανομία. Καλούμαστε εμείς να δημιουργήσουμε αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες της χώρας μας με εφόδια την τόλμη του Δαυίδ απέναντι στον πανίσχυρο Γολιάθ. Είναι αυτό αρκετό; Η πολιτεία οφείλει να αφήσει στην άκρη τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες. Ο απλός λαός δεν φταίει ούτε για τις μαύρες τρύπες, ούτε για τα διάφορα λογιστικά λάθη της οποιασδήποτε απογραφής. Κάποιοι άλλοι φταίνε για όλα τα δεινά που τραβάει αυτός ο τόπος, και δεν πρόκειται ποτέ να τιμωρηθούν, γιατί έτσι δουλεύει το σύστημα, αυτό είναι γνωστό πλέον στους πάντες. Πριν από μερικά χρόνια κάποιοι από εμάς χλεύαζαν ένα μεγάλο ηγέτη της μεταπολίτευσης για τα περιβόητα «ΘΑ» που χρησιμοποιούσε στις ομιλίες του. Μην κρίνεις για να μην κριθείς. Σοφά τοποθετείται ο λαός πάνω στο θέμα. Σήμερα γέμισε η ζωή μας με υπέρμαχους υποστηρικτές των υποσχέσεων και δυστυχώς υποσχέσεων σαθρών, χωρίς νόημα. Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων πλησιάζει συνάδελφοι-ες, ανοίξτε καλά τα μάτια σας και αντικρίστε μπροστά τον ορίζοντα με ευθύτητα και ειλικρίνεια. Αντέχει η προσωπικότητά σας τον εμπαιγμό, την υποδούλωση και την ηττοπάθεια; Οπλιστείτε με θάρρος και αντιδράστε, πετάξτε στα σκουπίδια ό,τι σάπιο σας έχει περιβάλλει και έχει βρωμίσει τη ζωή σας, στείλτε επιτέλους τις ανεμοδούρες, όλους αυτούς που φορούν παρωπίδες και έχουν μάθει να σκύβουν το κεφάλι εκεί που τους αξίζει, στο περιθώριο της απαξίωσης και της αδιαφορίας. Η κάθαρση στο χώρο του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει επιτέλους να αρχίσει. Λέμε ΟΧΙ στα φερέφωνα του κομματισμού, λέμε ΝΑΙ στις δημιουργικές απόψεις και στα ευρύτερα ανοιχτά μυαλά του χώρου μας. Πιστέψε με υπάρχουν πολλοί νέοι συνάδελφοι-ες δίπλα μας που έχουν ικανότητες, μπορούμε να τους βοηθήσουμε να δραστηριοποιηθούν δημιουργικά, ας τους αναδείξουμε. Στο τέλος να ξέρετε, παρά τις όποιες δυσκολίες που προκύπτουν, το καλό θα επιβιώσει. «Κον Πολύδωρα Βύρωνα Ενταύθα Αγαπητέ κ. Υπουργέ Σας ευγνωμονούμε τα μάλα, καθότι από εκεί που οι εφημερίδες και τα μήντια μας έπαιζαν, σε μη προεκλογικούς καιρούς, στα μονόστηλα, τώρα χάρις σε εσάς, γίναμε πρώτο θέμα! Ευχαριστούμε επίσης, διότι, ως ένας άλλος Κλουζώ, με το ύφος και το «ήθος» σας, με τις ευγενείς σας προτροπές προς τα σώματα ασφαλείας και τους υφισταμένους σας, καθαρίζετε την εικόνα για το ρόλο της αστυνομίας, εικόνα η οποία τον τελευταίο καιρό είχε θολώσει από την «ταπεινότητα» και τη «δημοκρατικότητα» της κυβερνώσας παράταξης. Επίσης σας ευχαριστούμε διότι, με τις δηλώσεις σας, μας φέρατε στον νου αναμνήσεις άλλων περασμένων εποχών, τότε που τρέχαμε να γλιτώσουμε από τους μπάτσους της χούντας οι οποίοι - οι τότε ηγεσίες τους - μας έλεγαν χαρακτηριστικά «Γιατί σκοτωνόσαστε και ταλαιπωρείστε; Εμείς είμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντοτε στα πράγματα, όποια κυβέρνηση και αν είναι στην εξουσία. Γιατί εμείς είμαστε η εξουσία». Καθότι οι αριστεροί είναι γενικώς άνθρωποι αγαθοί και ειρηνικοί, και θυμώνουν και εξοργίζονται με τις πράξεις βίας εναντίον τους αλλά και εναντίον αθώων πολιτών - γεγονός το οποίο προφανώς παρεξηγήσατε και θεωρήσατε ως «ομπρέλα» προς τους ταραχοποιούς - διερωτήθηκαν, όπως άλλωστε και κάθε νουνεχής πολίτης, «πώς του ήρθε και γιατί έκανε αυτές τις εμπρηστικές δηλώσεις ένας Υπουργός Δημόσιας Τάξης;» Γράφει η Αλκμήνη Ψιλοπούλου Δημοσιογράφος - Συγγραφέας Ορισμένοι από εμάς, ίσως κάπως πιο πονηρεμένοι, σκεφθήκαμε ότι αποτελείτε «γέφυρα» μεταξύ του «μεσαίου» λεγόμενου κεντροδεξιού χώρου και του ακροδεξιού χώρου. Άλλοι, όπως η υπογράφουσα, ακόμη πιο καχύποπτοι, υποπτευθήκαμε μήπως είστε εντεταλμένος να βοηθήσετε το «ΛΑΟΣ» και τον κ. Καρατζαφέρη να μπει στη Βουλή, κόβοντας ένα μπουτάκι από το ανεβασμένο ποσοστό που παρουσίασε ο ΣΥΝ μετά τις δημοτικές εκλογές, ποσοστό το οποίο λειτουργεί σε βάρος του κόμματος του κ. Καρατζαφέρη. Αλλά, ξέρετε, η πολιτική είναι σκάκι. Οι εμπρηστικές σας δηλώσεις, ίσως, λέω ίσως, λειτουργήσουν ως μπούμεραγκ και ευνοήσουν την Αριστερά, διότι χαλάτε τη μόστρα του «μεσαίου» χώρου του κυβερνώντος κόμματος και διότι ο φιλελεύθερος και δημοκρατικός λαός μας δεν είναι αμερικανάκια και δεν ευνοούν τους «τσαμπουκάδες» της εξουσίας. Ίσως τη στιγμή που θα δημοσιεύονται αυτές οι γραμμές, να έχουν υπάρξει εξελίξεις στον πόλεμο που ανοίξατε, όχι μόνον με την Αριστερά και τον ΣΥΝ αλλά ακόμα και με τον άλλο πόλο του δικομματικού μας συστήματος, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, το οποίο επίσης αβαντάρατε με τις σοφές σας δηλώσεις και παροτρύνσεις. Αυτά προς το παρόν, και ελπίζουμε να τα ξαναπούμε σύντομα».  fiì ÛÙ  ٠ÈÛÌ ÓÔ Î È ËÌÈÔ ÚÁÈÎfi ÙÔ 2007

ÂÏ 2 Στις 13 του Νοέμβρη αναβίωσε στην αίθουσα του Εφετείου η υπόθεση της δολοφονίας του 21χρονου Μαρίνου Χριστόπουλου, πατέρα δύο παιδιών, το 2001 στο Ζεφύρι από τον αστυνομικό της ομάδας «Ζ» Γιώργο Τυλιανάκη. Το περιστατικό συνέβη στις 24 Οκτωβρίου του 2001, όταν ο κ. Τυλιανάκης επιχείρησε να σταματήσει σε μπλόκο το αυτοκίνητο του νεαρού στο Ζεφύρι. Εκείνος όμως δεν σταμάτησε και μετά από τυχαία εκπυρσοκρότηση του υπηρεσιακού όπλου, με μοναδική ακρίβεια η σφαίρα τρύπησε το μαξιλαράκι του οδηγού και καρφώθηκε στο κρανίο του άτυχου Τσιγγάνου, που βρήκε ακαριαίο θάνατο. Δυο χρόνια μετά, στις 7/6/2003, το «Ελληνικό Παρατηρητήριο Ελσίνκι» (ΕΠΣΕ) αποκάλυπτε ότι ο φονιάς αστυνομικός παραμένει ακόμα στη θέση του, σε αστυνομικό τμήμα της Πρωτεύουσας, παρ όλο που το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό όργανο της ΕΛ.ΑΣ. είχε αποφασίσει την απόταξή του και παρ όλο που ο τότε Υπουργός Δημόσιας Τάξης - προφανώς κακά ενημερωμένος από την υπηρεσία - δήλωνε στον Επίτροπο του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Alvaro Gil-Robles, πως ο αστυνομικός αυτός είχε... ήδη αποταχθεί. Παρέμενε στην υπηρεσία λοιπόν (δεν γνωρίζω αν παραμένει ακόμα και σήμερα), διότι το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο δεν είχε βρει... τον καιρό να εξετάσει την εκκρεμούσα για έξι μήνες προσφυγή του. Στη συνέχεια, διότι ο δικηγόρος του δεν μπορούσε να... παραστεί. Τέλος, διότι, λόγω των ετήσιων κρίσεων, το δευτεροβάθμιο περίμενε να μάθει τη νέα σύνθεσή του... Στο μεταξύ, ο κ. Τυλιανάκης έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε κάθειρξη 13 ετών με αναστολή για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο και μάλιστα σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Έχει σημασία να τονιστεί ότι ο αστυνομικός αυτός είχε γίνει αντικείμενο άλλων δύο πειθαρχικών ελέγχων από την ΕΛ. ΑΣ. Την πρώτη φορά, το 1995, παραβίασε κόκκινο φανάρι με υπηρεσιακό δίκυκλο και προκάλεσε ζημιές σε αυτό και σε ταξί με το οποίο συγκρούστηκε. Τη δεύτερη φορά, το 1999, οδηγούσε μοτοσικλέτα εκτός υπηρεσίας, οπότε θεώρησε επικίνδυνη την οδήγηση πολίτη, και -όπως λέει η ΕΛΑΣ- «δεν διατήρησε, όπως είχε υποχρέωση, την ψυχραιμία του και ενεπλάκη σε επεισόδιο... κατά το οποίο κτύπησε τον άλλο οδηγό με γροθιές στο πρόσωπο προκαλώντας... σωματική κάκωση και βλάβη της υγείας με πράξεις που μπορούσαν να προκαλέσουν στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του και βαριά σωματική βλάβη για τις οποίες ασκήθηκε σε βάρος του ποινική δίωξη». Οι αντίστοιχες ποινές ήταν αστείες: πρόστιμο 20.000 δρχ. και 50.000 δρχ. αντίστοιχα. Δε γνωρίζω αν και πόσο ρόλο έπαιξε σ αυτή την αστειότητα το ότι στο πρώτο επεισόδιο, ο αστυνομικός υπηρετούσε στο γραφείο τού τότε Υπουργού ø ª Ο θύτης παραπάτησε... ΔÔ ÈÔÓ ÛË Ô Û ÙË È ı ÓÙ ÙÔ appleâúèô ÈÎÔ «ª ÚÙ Ú Â» ÙË ÈÂıÓÔ ÌÓËÛÙ Δημόσιας Τάξης. Μετά και τον φόνο, ο Συνήγορος του Πολίτη ζήτησε να τεθεί ο αστυνομικός σε διαθεσιμότητα. Η ΕΛ.ΑΣ. το απέρριψε, «αφού έλαβε υπόψη... την προσωπικότητα αυτού, η οποία δεν μαρτυρεί ιδιαίτερη επικινδυνότητα για την τέλεση παρόμοιων πράξεων»... Στις 13 Νοέμβρη λοιπόν ολοκληρώθηκε η κατάθεση των μαρτύρων στο Εφετείο. Οι μεν συγγενείς του άτυχου θύματος δήλωναν απερίφραστα ότι επρόκειτο για εν ψυχρώ δολοφονία, οι δε συνάδελφοι του Τυλιανάκη ανέπτυσσαν τον ισχυρισμό ότι επρόκειτο για «τυχαία εκπυρσοκρότηση» αφού ο θύτης «παραπάτησε». Υπενθυμίζεται ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο αποφάσισε ομόφωνα την ενοχή του αστυνομικού. Επίσης για την ίδια υπόθεση το Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας έχει επιδικάσει στην οικογένεια του Μ. Χριστόπουλου 400.000 ευρώ για ψυχική οδύνη. Η δίκη θα επαναληφθεί στις 24 Νοεμβρίου με την απολογία του κατηγορούμενου, που στο μεταξύ κυκλοφορεί ελεύθερος... Το θύμα ήταν Τσιγγάνος, ο θύτης αστυνομικός, το όπλο εκπυρσοκρότησε «τυχαία». Αποτέλεσμα; Ο Τσιγγάνος νεκρός, ο αστυνομικός ελεύθερος με αναστολή. Δεν είναι το πρώτο ούτε το δεύτερο κρούσμα «τυχαίων» εκπυρσοκροτήσεων όπλων αστυνομικών, με θύματα αποκλειστικά Τσιγγάνους, μετανάστες ή άλλους γιους κατώτερων θεών. Σε όλα αυτά τα περιστατικά, η Υπηρεσία φροντίζει να καλύπτει όσο μπορεί τους δράστες. Από όλα τα παραπάνω βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η ίδια η ΕΛ.ΑΣ. είναι τόσο ένοχη για το φόνο στο Ζεφύρι, όσο και το όργανό της. Και αναρωτιέμαι: δεν γίνεται κατανοητό από την υπηρεσιακή ηγεσία της αστυνομίας, ότι μια τέτοια πολιτική απαξιώνει το σώμα από τους πολίτες, που θα έπρεπε να του έχουν την οφειλόμενη, λόγω προστασίας της ζωής και της περιουσίας τους, ευγνωμοσύνη; Δεν γίνεται κατανοητό από τη συνδικαλιστική ηγεσία ότι καταθέτοντας οι συνάδελφοι σύσσωμοι σαν παπαγάλοι ανοησίες στο Εφετείο, όχι μόνο δεν βοηθούν τον κατηγορούμενο συνάδελφό τους, αλλά ούτε τον εαυτό τους και το κύρος που αναμφίβολα επιζητούν; Προς τους κ.κ. Υπουργούς: Δημόσιας Τάξης Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θέμα: Ποια είναι τα χημικά που χρησιμοποιεί η Ελληνική Αστυνομία για καταστολή διαδηλώσεων; Γνωρίζει η Κυβέρνηση όλες τις δυνατές συνέπειές τους; Πληθαίνουν οι ενδείξεις για την επικινδυνότητα των χημικών ουσιών που χρησιμοποιεί η Ελληνική Αστυνομία για καταστολή συγκεντρώσεων. (Ασφυκτικά φαινόμενα, εγκαύματα, αλλεργίες κ.λπ.). Κανείς δεν γνωρίζει ποιες ουσίες χρησιμοποιεί η Ελληνική Αστυνομία. Η πιο διαδεδομένη ουσία η γνωστή CS, για να γίνει ψεκάσιμη διαλύεται στην εξαιρετικά επικίνδυνη ουσία ΜΙΒΚ (μεθυλο-ισοβουτρυλο-κετόνη). Οι ίδιοι οι κατασκευαστές της, συνιστούν να χρησιμοποιείται σε δόσεις ένα προς ένα εκατομμύριο. Σύμφωνα με τις οδηγίες που εκδίδουν αστυνομίες άλλων χωρών, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εκσφενδονίζονται χημικά σε στόχους σε απόσταση μικρότερη των 5 μέτρων, πράγμα που σίγουρα δεν ακολουθείται πάντα από την Ελληνική Αστυνομία. Επίσης, οι παραπάνω ουσίες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, ακόμα και θανατηφόρες, για όσους έρχονται σε επαφή συχνά με αυτές. Κάτι τέτοιο, παραδόξως, τις καθιστά πολλαπλά επικίνδυνες και για τους αστυνομικούς που ψεκάζουν τα πλήθη με αυτές. Στο εξωτερικό οι διαθέσιμες μελέτες είναι ελάχιστες, καθώς οι Κυβερνήσεις θέλουν να αποφύγουν σχετικές συζητήσεις. Όσες μελέτες υπάρχουν, δείχνουν ότι οι ουσίες αυτές είναι πολύ πιο επικίνδυνες από όσο δηλώνεται. Στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ποτέ τέτοια μελέτη από ανεξάρτητη αρχή. Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί: Εάν γνωρίζουν και μπορούν να δηλώσουν κατηγορηματικά ποιες ακριβώς ουσίες χρησιμοποιούνται για καταστολή από την Ελληνική Αστυνομία, ποιοι είναι οι διαλύτες τους και τι άλλο περιέχεται στη συσκευασία τους; Εάν προτίθενται να επιτρέψουν σε επιστήμονες ανεξάρτητους από το κράτος να ερευνήσουν τις ουσίες αυτές και τα αποτελέσματα που έχει ο ψεκασμός ανθρώπων με αυτές; Ο ερωτών βουλευτής Θανάσης Λεβέντης *** Ερώτηση Προς τους κ.κ. Υπουργούς: Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης Οικονομίας και Οικονομικών Θέμα: Ο ΟΚΑΝΑ βρίσκεται σε τέλμα Σε πλήρες αδιέξοδο έχει περιέλθει ο ΟΚΑΝΑ, με όλα τα προβλήματα που χρονίζουν και οξύνονται δραματικά. Στην ανεπάρκεια υποδομών προστίθεται η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, ενώ μια «τρύπα» στον προϋπολογισμό του, που φθάνει τα 8,5 εκατ. ευρώ, απειλεί τα πάντα με γενική παράλυση. Παρά τον κίνδυνο που είχε επισημάνει και η προηγούμενη διοίκηση, από τον Μάρτιο του 2006 για την ενίσχυση της χρηματοδότησης, το Υπουργείο αδράνησε, με αποτέλεσμα πρώτη φορά στην εντεκάχρονη ιστορία του οργανισμού να σημειωθούν καθυστερήσεις και στη μισθοδοσία του μόνιμου προσωπικού. Στις λίστες αναμονής συνωστίζονται 3.850 τοξικομανείς, που πρέπει να περιμένουν τέσσερα χρόνια για να ενταχθούν στο πρόγραμμα, ενώ τα σχέδια για ανάπτυξη νέων μονάδων παραμένουν «επί χάρτου». Η εγκατάλειψη της πολιτικής των κέντρων πρόληψης διαφαίνεται ήδη. Πρόκειται για τις 69 μονάδες που είχαν ως κύριο περιεχόμενο να δημιουργήσουν ένα «προστατευτικό τείχος» για να μην διεμβολίζουν τα ναρκωτικά ευρύτερες κοινωνικές κατηγορίες. Σύμφωνα με τα νέα σχέδια οι σταθμοί αυτοί θα μετατραπούν σε συμβουλευτικούς, όπου θα παρέχεται υποστήριξη και σε τοξικομανείς που παίρνουν υποκατάστατα. Από την άλλη, το κέντρο που εκπαίδευε στελέχη για τον τομέα της πρόληψης έκλεισε πριν από ένα μήνα περίπου. Το Κέντρο Εκπαίδευσης αναγκάστηκε να αναστείλει τις εργασίες του, αφού ο ΟΚΑΝΑ δεν προχώρησε στην ανανέωση της χρηματοδότησής του χωρίς να δοθεί μάλιστα καμία επίσημη εξήγηση. Όλα αυτά θα ενταθούν εξαιτίας των περιορισμένων κονδυλίων που προβλέπει ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2007. Η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ είχε ζητήσει να χορηγηθούν 60 εκατ. ευρώ στον Οργανισμό για το 2007, αλλά ο προϋπολογισμός προβλέπει μόλις 25,5 εκατ. ευρώ έναντι 24,5 εκατ. ευρώ για το 2006. Με δεδομένα τα παραπάνω, ερωτώνται οι κ.κ. υπουργοί: Ποιος είναι ο συνολικός σχεδιασμός, ιδιαίτερα εν όψει του προϋπολογισμού του 2007 και το συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την ενίσχυση του Οργανισμού οικονομικά και με το ανάλογο προσωπικό, ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες και τις προσδοκίες των τοξικομανών για στήριξη και θεραπεία; Ποιο είναι το πρόγραμμα και με ποιες άμεσες ενέργειες θα λειτουργήσουν οι συμβουλευτικοί σταθμοί και το Κέντρο Εκπαίδευσης; Η ερωτώσα βουλευτής Ασημίνα Ξηροτύρη-Αικατερινάρη *** Ερώτηση Προς τους κ.κ. Υπουργούς Δημόσιας Τάξης Δικαιοσύνης Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης Εξωτερικών Θέμα: Έκθεση και συμπεράσματα της Ειδικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την ανάμειξη ελληνικών υπηρεσιών στις μεταφορές υπόπτων για τρομοκρατία προσώπων από την CIA Η Ειδική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μετά από έρευνες αρκετών μηνών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «Ένδεκα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Κύπρος, γνώριζαν τόσο για τις παράνομες μεταφορές υπόπτων για τρομοκρατικές ενέργειες που έκανε η CIA επί σειρά ετών όσο και για τις μυστικές φυλακές που έστησαν οι αμερικανοί επί ευρωπαϊκού εδάφους». Επίσης, όχι μόνο γνώριζαν το λεγόμενο σκάνδαλο Air-CIA αλλά «προέβαλαν και εμπόδια στις σχετικές έρευνες των ευρωπαϊκών υπηρεσιών για τη διαλεύκανση αυτής της ιστορίας». Στο παρελθόν είχαμε επισημάνει με σειρά ερωτήσεων στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου πιθανή εμπλοκή των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών στο εν λόγω ζήτημα. Τα αρμόδια υπουργεία μας είχαν απαντήσει, στις περισσότερες των περιπτώσεων σχεδόν μονολεκτικά, με τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες να ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα δεν είχε ανάμειξη στην παράνομη μεταφορά υπόπτων ούτε και εμπλοκή στην διευκόλυνση αυτών των μεταφορών και επιχειρήσεων γενικότερα μέσω της χρήσης ελληνικού εναέριου χώρου, ελληνικού εδάφους ή ελληνικών αεροδρομίων. Ωστόσο η Έκθεση της Ειδικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καταθέτει αποδείξεις και συμπεράσματα που αποδεικνύουν ότι οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες αλλά και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι γνώριζαν για το ακριβώς αντίθετο των όσων ισχυρίζονταν στις απαντήσεις των ερωτήσεών μας και συγκεκριμένα ότι οι ελληνικές αρχές συνέβαλαν στη διεκπεραίωση των εν λόγω παράνομων μεταφορών μέσω ειδικών συμφωνιών που σύμφωνα με την Έρευνα της Ειδικής Επιτροπής είχαν συνάψει με τις αντίστοιχες αμερικανικές υπηρεσίες στις 7 Φεβρουαρίου 2005 και στις 8 Φεβρουαρίου και 3 Μαΐου 2006. Μάλιστα οι δύο τελευταίες συμφωνίες συνεργασίας με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έλαβαν χώρα μετά τη διαβεβαίωση ελλήνων υπουργών στο Κοινοβούλιο για την μη ανάμειξη της Ελλάδας στο συγκεκριμένο θέμα EKTO Y HPE IA EIΔHΣEIΣ-ΣXOΛIA-EIΔHΣEIΣ-ΣXOΛIA-EIΔHΣEIΣ-ΣXOΛIA EÚˆÙ ÛÂÈ BÔ Ï ÙÒÓ - Aapple ÓÙ ÛÂÈ YappleÔ ÚÁÒÓ (7 Σεπτεμβρίου 2006, Πρακτικά της Βουλής). Κατά συνέπεια Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί 1. Εάν μετά την αποπεράτωση της έρευνας της Ειδικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία καταλογίζει στην Ελληνική Κυβέρνηση άμεση ανάμειξη, συνδρομή και συνεργασία στις παράνομες μεταφορές υπόπτων προσώπων από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι οι ελληνικές υπηρεσίες ασφαλείας ήσαν αμέτοχες σε αυτή την παράνομη και προσβλητική για την συνταγματική τάξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα υπόθεση; 2. Εάν προτίθενται να προχωρήσουν σε έρευνα που θέτει υπό εξέταση τις ενέργειες των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών τους τελευταίους επίμαχους μήνες σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα; Ο ερωτών βουλευτής Φώτης Κουβέλης Απάντηση του Συμβουλίου της Ε. Ε. στον Δημ. Παπαδημούλη για το θέμα της απαγόρευσης εισόδου στις ΗΠΑ του καθηγητή Μηλιού. Αναπάντητο το ερώτημα ποιος συλλέγει και επεξεργάζεται παράνομα προσωπικά δεδομένα. Το Συμβούλιο της Ε.Ε., με αφορμή ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δημήτρη Παπαδημούλη σχετικά με την σύλληψη και ανάκριση του καθηγητή κ. Μηλιού από τις αμερικανικές αρχές στις 8 Ιουνίου 2006, απάντησε ότι: «Όσον αφορά τη συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Κοινότητας και ΗΠΑ σχετικά με την επεξεργασία και τη διαβίβαση των καταστάσεων με τα ονόματα των επιβατών από τους αερομεταφορείς προς το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, δεν προβλέπεται από τις διατάξεις της η διαβίβαση «ευαίσθητων» δεδομένων, στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα δεδομένα που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τις πολιτικές πεποιθήσεις ενός επιβάτη». Ο Δημήτρης Παπαδημούλης, με την ερώτησή του, έθετε υπόψη του Συμβουλίου το περιστατικό σύλληψης και ανάκρισης του καθηγητή του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου στο αεροδρόμιο JFK της Ν. Υόρκης στις 8 Ιουνίου 2006 καθώς και απαγόρευσης εισόδου του στις ΗΠΑ και ζητούσε από το Συμβούλιο «να διερευνήσει ποιες πηγές συλλέγουν και επεξεργάζονται προσωπικά δεδομένα παράνομα». Το Συμβούλιο απαντώντας δήλωσε ότι: «δεν έχει πληροφορηθεί το περιστατικό» και συμπλήρωσε ότι: «Η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ διεξάγουν τακτικές διαβουλεύσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι οποίες προσφέρουν μια καλή ευκαιρία να εξεταστούν σχετικά ζητήματα. Ωστόσο το ζήτημα του κυρίαρχου δικαιώματος των ΗΠΑ και των κρατών μελών της Ε.Ε. να επιτρέπουν ή να αρνούνται την είσοδο αλλοδαπών υπηκόων στο έδαφός τους τοποθετείται εκτός του πλαισίου των διαβουλεύσεων αυτών». Επισημαίνεται ότι η απάντηση του Συμβουλίου αφήνει αναπάντητο το ερώτημα ποιος παράνομα συλλέγει και επεξεργάζεται προσωπικά δεδομένα. EÎÙfi YappleËÚÂÛ Eφημερίδα του Τμήματος του Συνασπισμού για τα Σώματα Aσφαλείας Yπεύθυνος έκδοσης: Γιάννης Τόλιος Πλ. Eλευθερίας 1, 10553 Aθήνα Tηλ: 210-3378400-1 Fax: 210-3219914 Ηλεκτρονική σχεδίαση Εκτύπωση- Διεκπεραίωση Εκδόσεις - Γραφικές Τέχνες Kαρπούζη Καρπούζη Αριστέα & ΥΙΟΙ Ο.Ε. Θεοδοσίου 23 Ίλιον Tηλ.- Fax:210-2619003 e-mail: karpouzi@otenet.gr

EKTO Y HPE IA ÙËÓ Kfi Ë TË AÏ ıâè ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Του Πάνου Τριγάζη Ì ÏÔ ÙË.., appleâ ı ÓÔ ÁÈ ÙËÓ Â͈ÙÂÚÈÎ appleôïèùèî Î È Ì Ó ÙÔ À Το 2006 ήταν η χρονιά που τα ενεργειακά προβλήματα της ανθρωπότητας βρέθηκαν στην καρδιά των παγκόσμιων οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων. Οι σχέσεις με τη Ρωσία στον τομέα της ενέργειας αποτέλεσε κύριο θέμα Συνόδων Κορυφής της Ε. Ε. και γενικότερα οι οξύτατοι ανταγωνισμοί γύρω από την ενέργεια οδήγησαν σε εκτιμήσεις περί ενός «ενεργειακού ψυχρού πολέμου». Σήμερα, μεταξύ των πηγών ενέργειας κυριαρχεί το πετρέλαιο που όμως από πηγή ζωής γίνεται όλο και περισσότερο πηγή θανάτου, με τους πολέμους που πυροδοτεί η αυξανόμενη ζήτησή του και τις καταστροφικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Μ. Ανατολή αποτελεί κύριο θέατρο πολέμου και εφαρμογής του δόγματος των ΗΠΑ για τη λεγόμενη «νέα παγκόσμια τάξη». Η ενέργεια αποτελεί βασική παράμετρο της αυξανόμενης παγκόσμιας αλληλεξάρτησης, αλλά και σημαντικό δείκτη των κραυγαλέων παγκόσμιων ανισοτήτων. Τα ακόλουθα στοιχεία του ΟΗΕ είναι αποκαλυπτικά: Περίπου 1,7-2 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια, παρότι η πρώτη μηχανή παραγωγής της φτιάχτηκε το 1831! Το φτωχότερο δισεκατομμύριο της ανθρωπότητας χρησιμοποιεί μόλις 0,2 τόνους ενέργειας κατά κεφαλή, ενώ το πλουσιότερο δισεκατομμύριο χρησιμοποιεί 20πλάσια. Οι εισαγωγές ενέργειας είναι από τους κυριότερους λόγους για την αύξηση του εξωτερικού χρέους πολλών φτωχών χωρών. Οι πλούσιες, εξαιρετικά ενεργοβόρες οικονομίες του Βορρά έχουν το μέγιστο μερίδιο της ευθύνης για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, του οποίου όμως τις συνέπειες πληρώνει κυρίως ο φτωχός Νότος. Όπως εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς, το ζήτημα δεν είναι πολιτικά ουδέτερο. Έχει κοινωνικοταξικές διαστάσεις. Είναι εξόχως πολιτικό. Απαιτεί ρήξη με το κυρίαρχο μοντέλο ανάπτυξης και τη σημερινή παγκόσμια τάξη, που ευνοείται από την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ. Η αύξηση των ενεργειακών αναγκών ωθεί τις κυρίαρχες δυνάμεις, με πρώτες τις ΗΠΑ, σε νέα στροφή στην πυρηνική ενέργεια. Πρόκειται για επικίνδυνη εξέλιξη, που συμπαρασύρει και την Ε.Ε. Αντίθετα, η επιλογή των ΑΠΕ οδηγεί στη μετάβαση σε μια νέα ενεργειακή εποχή. Μια εποχή που μπορεί να είναι και εποχή ειρήνης και πολυδιάστατης παγκόσμιας ασφάλειας: οικονομικής, πολιτικής, οικολογικής, ανθρώπινης. Ο κόσμος χρειάζεται πηγές ενέργειας για τη ζωή, την καταπολέμηση της φτώχειας, την αειφόρο ανάπτυξη, όχι για την καταστροφή. Οι ηγεσίες της Ε. Ε. διακηρύσσουν, ότι δίνουν έμφαση στις ΑΠΕ. Όμως, παρότι η Οδηγία της Ε.Ε. για τις πηγές αυτές έθεσε το 2001 ως στόχο την αύξηση από 6% στο 12% ως το 2010 της συμμετοχής τους στο σύνολο της κατανάλωσης ενέργειας, η εκπλήρωσή του είναι εξαιρετικά αμφίβολη. Πρέπει να αποκρουστεί η τάση για νέα στροφή και της Ευρώπης στα πυρηνικά εργοστάσια. Η στάση της Ε. Ε. έναντι της Ρωσίας πρέπει να αποβλέπει στην αναζήτηση μιας νέας σχέσης, στο πλαίσιο νέων διαδικασιών και δομών για την πανευρωπαϊκή συνεργασία, εξέλιξη που θα είχε θετική επίδραση στις παγκόσμιες ισορροπίες. Εξίσου σημαντικό είναι να ακολουθήσει η Ε. Ε. διαφορετική Μεσανατολική πολιτική από αυτή των ΗΠΑ. Η Ελλάδα και οι ΑΠΕ Από τις χώρες της Ε.Ε. η Ελλάδα είναι η περισσότερο εξαρτημένη από το πετρέλαιο. Καλείται, λοιπόν, στο πλαίσιο της Ε. Ε., αλλά και αυτοτελώς μέσω των σχέσεών της στα Βαλκάνια και στη Μ. Ανατολή, των Ελληνορωσικών και Ελληνοτουρκικών σχέσεων, να ακολουθήσει μια πολυδιάστατη ενεργειακή πολιτική στη βάση ισότιμης διεθνούς συνεργασίας, της αειφορίας, της μη σπάταλης χρήσης των ενεργειακών πόρων και της δυνατότητας πρόσβασης σ αυτούς των κοινωνικά αδύνατων στρωμάτων. Όταν, π.χ. διακηρύσσεται η Διαβαλκανική ενεργειακή συνεργασία αυτή πρέπει να συνοδεύεται από την επιδίωξη για μια «Βαλκανική Οικολογική Χάρτα». Μια τέτοια πολιτική δεν μπορεί να στηριχθεί στις νεοφιλελεύθερες συνταγές, που ακολουθεί η κυβέρνηση της Ν. Δ. Απαιτεί να δοθεί μεγαλύτερο βάρος στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπου η χώρα μας έχει πολλές δυνατότητες. Η Ελλάδα είναι «η Σαουδική Αραβία της ανανεώσιμης ενέργειας», σύμφωνα με έκφραση του Τζέρεμι Ρίφκιν. Μπορεί να παράγει ενέργεια από τον ήλιο, τον άνεμο, τις υδατοπτώσεις, τη γεωθερμία κ.ά. Πηγές που είναι άφθονες και ανεξάντλητες, μη καταστροφικές στο περιβάλλον και ευνοϊκές για την αποκέντρωση και την περιφερειακή ανάπτυξη. Ωστόσο, η χώρα μας έχει καθυστερήσει εγκληματικά στην εισαγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, με αποτέλεσμα η οικονομία μας να κάθεται πάνω στην «ωρολογιακή βόμβα» των τιμών του πετρελαίου, οι οποίες θα εκτοξευτούν σε νέα ύψη από μια ενδεχόμενη επιδείνωση της κρίσης στη Μ. Ανατολή. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ Το τμήμα του ΣΥΝ για τα Σώματα Ασφαλείας σχετικά με την τελευταία επίθεση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης Βύρωνα Πολύδωρα εναντίον του ΣΥΝ, δηλώνει κατηγορηματικά: 1. Μέσα στο χώρο της ΕΛΑΣ και ευρύτερα μέσα στο χώρο των Σωμάτων Ασφαλείας, δεν υπάρχουν μόνο αστυνομικοί «τύπου Μπαλάσκα» και κουκουλοφόροι που χτυπούν ανυποψίαστους πολίτες παριστάνοντας τις ζαρντινιέρες, με ακραίες θέσεις, αντιλήψεις και πρακτικές. Υπάρχουν και χιλιάδες δημοκρατικοί αστυνομικοί που εργάζονται σιωπηλά και προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες στην κοινωνία, παράγοντας έργο με υπευθυνότητα, σωφροσύνη και ανθρωπισμό. 2. Ο ΣΥΝ βρίσκεται κοντά σ αυτούς τους εργαζόμενους ένστολους Η οδική ασφάλεια σε νέους λαβύρινθους Οι κατά τακτά χρονικά διαστήματα δηλώσεις του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών κ. Λιάπη για αναθεώρηση του Κ.Ο.Κ., για νέα λειτουργία του point system, για ριζική αλλαγή του τρόπου χορήγησης αδειών κυκλοφορίας στα οχήματα και στα δίκυκλα, αλλά και οι δηλώσεις διαφόρων φορέων που αυτοανακηρύσσονται κάθε φορά και όποτε τους εξυπηρετεί θεματοφύλακες της οδικής ασφάλειας στη χώρα μας επαναφέρουν για μια ακόμη φορά δυναμικά στο προσκήνιο τις προτάσεις του Συνασπισμού για την οδική ασφάλεια. Είναι φανερό ότι δεν αρκούν οι γενικόλογες εξαγγελίες και τα κάθε είδους πυροσβεστικά μέτρα, και αν θέλουμε βεβαίως να αρχίσουν να δημιουργούνται και στη δική μας χώρα προϋποθέσεις αντιστροφής της οικτρής πραγματικότητας που όλοι ζούμε κατά καιρούς, στόχος πρέπει να είναι η ύπαρξη μιας συγκρότησης πολιτικής για την οδική ασφάλεια. Ας επαναφέρουμε λοιπόν για πολλοστή φορά τις προτάσεις του Συνασπισμού για την οδική ασφάλεια επιγραμματικά και παράλληλα ας προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε κατά πόσο βοηθούν στην καταπολέμηση των τροχαίων ατυχημάτων οι διάφορες κατά καιρούς κυβερνητικές εξαγγελίες. ΣΕ ΘΕΣΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ Αποφυγή κάθε έννοιας ιδιωτικοποίησης και γραφειοκρατικοποίησης της οδικής ασφάλειας. Άμεση δημιουργία Γενικής Δ/νσης οδικής ασφάλειας στο ΥΠΜΕ που θα συλλέξει όλες τις διάχυτες νομοθετικές αρμοδιότητες που σήμερα είναι διασκορπισμένες σε διάφορα Συναρμόδια Υπουργεία με αποτέλεσμα να μην υπάρχει επιστημονικός προγραμματισμός αλλά και συντονισμός σε βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο και με ορατά αποτελέσματα στην καταπολέμηση των τροχαίων ατυχημάτων. πολίτες και επί σειρά ετών με πολλαπλές ενέργειες και πρωτοβουλίες έχει σταθεί αρωγός στους αγώνες τους για εκδημοκρατισμό, για ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους, για προσπάθειες απομόνωσης των «σταγονιδίων» που βρίσκονται ανάμεσά τους. Ίδρυση Νομαρχιακών μονάδων οδικής ασφάλειας στις Δ/νσεις Μεταφορών και Επικοινωνιών της χώρας, οι οποίες θα συνεργάζονται στενά με την Γενική Διεύθυνση Οδικής Ασφάλειας του ΥΠΜΕ έτσι ώστε να εφαρμόζεται στην χώρα μας μια συνεχής και αξιόπιστη πολιτική για την οδική ασφάλεια. Άμεση καθιέρωση του μαθήματος της κυκλοφοριακής αγωγής και της οδηγητικής συμπεριφοράς στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ Κ.Ο.Κ. Η αναθεώρηση του Κ.Ο.Κ. πρέπει πρωτίστως να στοχεύει στην ασφαλή κυκλοφορία πεζών και οδηγών και όχι στην καταστολή και την ταμειακή λογική. Παράλληλα όμως πρέπει να προβλέπει παραδειγματικές ποινές για μια σειρά σοβαρών παραπτωμάτων του Κ.Ο.Κ. όπως αφαίρεση της άδειας οδήγησης και επιτόπια επιβολή προστίμου γι αυτούς που παραβιάζουν ερυθρό σηματοδότη, κινούνται με υπερβολική ταχύτητα, πραγματοποιούν αντικανονικά προσπεράσματα, βρίσκονται σε κατάσταση μέθης. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ POINT SYSTEM Το point system πρέπει να τεθεί σε νέα βάση επικεντρώνοντας στη σμίκρυνση της βαθμολογικής κλίμακας για παραβάσεις οχημάτων και δικύκλων που δεν πληρούν τους όρους ασφαλούς κυκλοφορίας και με έμφαση στα βαρέα οχήματα και στα σχολικά λεωφορεία. ÂÏ 3 3. Είναι αλήθεια ότι η ΝεοΔεξιά που βρίσκεται σήμερα στην ηγεσία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να επαναφέρει την ΕΛΑΣ σε προχουντικό μετεμφυλιακό επίπεδο. Είναι σίγουρο ότι θα αποτύχει οικτρά. Μέσα στην Αστυνομία, αλλά και ευρύτερα στην Πυροσβεστική και το Λιμενικό Σώμα, υπάρχουν δημοκρατικές δυνάμεις που δεν θα επιτρέψουν να περάσει η ισοπεδωτική, αντιδημοκρατική και επικίνδυνη για την κοινωνία συντονισμένη προσπάθεια που γίνεται για πλήρη δεξιοποίηση του χώρου, με απώτερο στόχο να εκλείψει κάθε διαφορετική άποψη, κάθε αντίληψη που ξεφεύγει από το πνεύμα «Μπαλάσκα-Πολύδωρα». Ú ÊÂÈ Ô ÎÔ ÌappleÚfiappleÔ ÏÔ ª ÏÔ ÙÔ ÙÌ Ì ÙÔ ÈÎÔÓÔÌÈÎ ÔÏÈÙÈÎ ÙÔ À ΜΙΚΤΑ ΚΛΙΜΑΚΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΟΧΗΜΑΤΩΝ ΔΙΚΥΚΛΩΝ Τα μικτά κλιμάκια ελέγχου πρέπει να αποκτήσουν νέες και διευρυμένες αρμοδιότητες και η λειτουργία τους πρέπει να τεθεί σε νέα βάση έτσι ώστε να προσφέρουν ουσιαστικά και όχι επιδερμικά στον έλεγχο των οχημάτων και δικύκλων που κυκλοφορούν στο οδικό δίκτυο της χώρας και δεν πληρούν τις προϋποθέσεις ασφαλούς κυκλοφορίας. ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΔΕΙΩΝ ΟΔΗΓΗΣΗΣ Το σημερινό σύστημα χορήγησης αδειών οδήγησης για όλες τις κατηγορίες οχημάτων και δικύκλων, διασφαλίζει σε σημαντικό βαθμό τους υποψήφιους οδηγούς, υπάρχουν όμως μια σειρά αδυναμίες που πρέπει άμεσα να διορθωθούν όπως: Συνεχής επιμόρφωση εκπαιδευτών και εξεταστών Επέκταση των κατηγοριών οδήγησης των εξεταστών σ όλες τις κατηγορίες οχημάτων και δικύκλων Δημιουργία νέου αναβαθμισμένου και σύγχρονου προγράμματος επιλογής εξεταστών σε πανελλαδικό επίπεδο από την Δ/νση Οργάνωσης και Πληροφορικής του ΥΠΜΕ έτσι ώστε να υπάρχει ενιαίος τρόπος επιλογής εξεταστών. Διαχωρισμός της πρακτικής εξέτασης σε δύο (2) φάσεις. Στην πρώτη φάση θα γίνονται μέσα σε ειδικά διασκευασμένους χώρους και σε ανάλογο χρόνο σε ειδικές δοκιμασίες και οι ανάλογες τεχνικές από τους υποψηφίους οδηγούς. Στη δεύτερη φάση θα ακολουθεί πορεία σε πραγματικές συνθήκες κυκλοφορίας μόνο εφόσον ο υποψήφιος οδηγός ή δικυκλιστής έχει ολοκληρώσει με επιτυχία την πρώτη φάση. Τα παραπάνω μαζί με γενικότερες και ειδικότερες παρεμβάσεις στο κυκλοφοριακό και συγκοινωνιακό γίγνεσθαι μπορούν να αποτελέσουν τις βασικές συνιστώσες ώστε η οδική ασφάλεια να αρχίσει να γίνεται βασική συνιστώσα ζωής για κάθε Έλληνα πολίτη, αλλά και για τη χώρα γενικότερα.

ÂÏ 4 ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ Εξίσωση ορίων ηλικίας μεταξύ ανδρών και γυναικών Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι φήμες αλλά και οι πιέσεις για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών και εξίσωσή τους με αυτά των ανδρών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δώσει διορία στην κυβέρνηση για προσαρμογή της νομοθεσίας στα πλαίσια της ισότητας, η οποία όμως δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι τα όρια ηλικίας των γυναικών δεν θα αλλάξουν και δεν θα επηρεασθούμε από τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ú ÊÂÈ Ë ÛappleÔÈÓ apple ÓÔ Μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ Αντιλαμβανόμαστε όμως, όλοι ότι δημιουργείται πρόβλημα, ανησυχία και πολλές γυναίκες ήδη προσανατολίζονται σε συνταξιοδότηση φοβούμενες τυχόν αλλαγές στις προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση. Δημιουργούνται όμως και σοβαρά ερωτηματικά σχετικά με τη στάση της Κυβέρνησης. α) Η Ευρωπαϊκή Ένωση μιλάει για εξίσωση των ορίων ηλικίας (άρα και προς τα κάτω) ανδρών και γυναικών. β) Το θέμα τίθεται κατ επανάληψη παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης. γ) Επανέρχεται λίγο πριν την συνολική έναρξη των συζητήσεων για το ασφαλιστικό αλλά και την δεδηλωμένη πρόθεσή της για αλλαγές (προς το χειρότερο φυσικά) οι οποίες θα συζητηθούν τώρα αλλά θα υλοποιηθούν στην επόμενη κυβερνητική θητεία. δ) Δίδεται η εντύπωση ότι οι όποιες αλλαγές δρομολογούνται απευθείας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η Κυβέρνηση απλώς πιέζεται και κατά συνέπεια αναγκάζεται να υλοποιήσει τις κατευθύνσεις. ε) Παραβλέπεται εντελώς η κοινωνική διάσταση του ζητήματος οι διαφοροποιήσεις στα όρια ηλικίας υπέρ των γυναικών αποτελούν ένα αμυντικό μέτρο ως αναγνώριση του ιδιαίτερου ρόλου της γυναίκας και στην κοινωνία και στην οικογένεια. Η λύση όμως είναι η λήψη ουσιαστικών μέτρων για την στήριξη της οικογένειας και την ίση κατανομή των ρόλων μέσα σ αυτήν. Η Ελληνική κοινωνία παραμένει παραδοσιακή και κοινωνικό κράτος δεν είχαμε ποτέ και φυσικά δεν έχουμε και τώρα. Παιδικοί σταθμοί, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, φροντίδας ηλικιωμένων λείπουν εντελώς, ή τουλάχιστον ο αριθμός είναι πολύ - πολύ μικρός σε σχέση με τις ανάγκες. Το βάρος των ελλείψεων αυτών το αναλαμβάνει κατά κανόνα η οικογένεια και κυρίως η γυναίκα η οποία συνήθως θυσιάζει την όποια επαγγελματική ή κοινωνική της εξέλιξη στην προσπάθειά της να ανταποκριθεί στα διάφορα καθήκοντα. Παρ όλα αυτά όμως η ευθύνη των κυβερνήσεων μέχρι τώρα για την αντιμετώπιση αυτών των αναγκών προβλέπεται και οι διαφοροποιήσεις παρουσιάζονται ως ένα μέτρο ευνοϊκό ή χαριστικό προς τις γυναίκες. στ) Καλλιεργείται η εντύπωση ότι η πλειοψηφία των εργαζόμενων γυναικών κάνει χρήση των μέτρων αυτών και αποχωρεί από την εργασία με πρόωρη συνταξιοδότηση. Είναι εντελώς αναληθές. Σύμφωνα με στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών ελάχιστα διαφέρουν. Οι συντάξεις είναι πολύ μικρές και ιδιαίτερα οι πρόωρες συντάξεις ακόμη μικρότερες. Οι γυναίκες λοιπόν με κανένα τρόπο δεν θέλουν να φύγουν από την εργασία που είναι και δημιουργία για να περιορισθούν στο σπίτι με συντάξεις πολύ μικρότερες από τις εν ενεργεία αποδοχές τους. Όσες λοιπόν συνταξιοδοτούνται πρόωρα αναγκάζονται να το κάνουν λόγω πιεστικών οικογενειακών αναγκών, αν δεν μπορούν να καλυφθούν διαφορετικά. Η κατάργηση λοιπόν των ρυθμίσεων απλώς θα δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα στην οικογένεια συνολικά και όχι μόνο στη γυναίκα. Η Κυβέρνηση λοιπόν οφείλει αντί να παίζει το κρυφτούλι με την Ευρωπαϊκή Ένωση να ενισχύσει ουσιαστικά το κοινωνικό κράτος και να αυξήσει τις κοινωνικές παροχές, που στη χώρα κυμαίνονται σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα. Η προστασία των αδύνατων (παιδιών-ηλικιωμένων) δεν είναι ευθύνη μόνο της οικογένειας αλλά και της κοινωνίας. Η λήψη ουσιαστικών μέτρων για την οικογένεια, η στήριξη της γυναίκας στην εργασία αλλά και η αλλαγή των πολιτιστικών προτύπων είναι απαραίτητες για την κατάκτηση της ισότητας στην πράξη, ούτως ώστε οι όποιες διαφοροποιήσεις να καταστούν ανενεργές, να είναι χωρίς αντικείμενο. Οι γυναίκες με τους αγώνες μας αυτούς θα το πετύχουμε. Στο κέντρο της προσοχής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι η εφαρμογή της οδηγίας Μπόλκενσταϊν και η ενσωμάτωσή της στις εθνικές νομοθεσίες. Η Κομισιόν, παρακολουθεί και παρεμβαίνει ώστε έως το 2009, να έχουν πλήρως απελευθερωθεί οι υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά. Δεδομένου ότι αντιπροσωπεύουν ποσοστό 54% του ΑΕΠ και 67% της απασχόλησης, είναι η κινητήρια δύναμη στην αναπτυξιακή πορεία της Ε.Ε. Πορεία στη διάρκεια της οποίας για να επιτευχθούν οι στόχοι, «ακροβατούν» οι αξίες, χάνονται τα δικαιώματα και συντηρείται μια ανάπτυξη μονόπλευρη και κερδοσκοπική. Αντιστάθμισμα σε αυτή τη νεοφιλελεύθερου τύπου ανάπτυξη είναι η προστασία των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας. Στόχος αδιαπραγμάτευτος, σε εθνικό και πολύ περισσότερο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Όμως, παρά το γεγονός ότι οι Δημόσιες Κοινωνικές Υπηρεσίες αποτελούν τον βασικό άξονα για το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, αλλά και το «ισχυρό χαρτί» για αυτοδύναμη και αποκεντρωμένη Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, δεν υπάρχει έως τώρα ευρωπαϊκός νόμος που να τις προστατεύει. Ο «λαγός» και η... «χελώνα» Όταν το 2001, άρχισε να συζητείται η πρόταση οδηγίας για τις Υπηρεσίες στην ενιαία αγορά (Μπόλκενσταϊν), παράλληλα, εμφανίσθηκαν και οι πρώτες αντιδράσεις από ευρωβουλευτές, υπέρ της προστασίας των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας, και τον διαχωρισμό τους από όλες τις άλλες υπηρεσίες με νόμο. Δύο χρόνια αργότερα, το 2003, οι ανησυχίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για κοινωνική κατακραυγή και οι επίμονες πιέσεις των ευρωπαϊκών συνδικάτων του δημοσίου τομέα, αναγκάζουν την Επιτροπή, να συντάξει «Πράσινο Βιβλίο για τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας», ενώ το ίδιο διάστημα προωθούσε με δυσκολίες, λόγω των αντιδράσεων, τη «Μπόλκεσταϊν». Τώρα το 2006 η Μπόλκεσταϊν έχει «τερματίσει» και υλοποιείται, ενώ ο νόμος για τις δημόσιες υπηρεσίες δεν φαίνεται στο βάθος του ορίζοντα. Η Ιστορία σε... «Πράσινο βιβλίο» Το κείμενο στόχευε στην διοργάνωση ενός ανοιχτού διαλόγου για το ρόλο που έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην προώθηση της παροχής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, τον καθορισμό των στόχων γενικού συμφέροντος που επιδιώκουν αυτές οι υπηρεσίες και τον τρόπο με τον οποίο οργανώνονται, χρηματοδοτούνται και αξιολογούνται. Το «Πράσινο Βιβλίο για τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας», ψηφίσθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 13 Ιανουαρίου του 2004, με αυτό καλείται η Επιτροπή να υποβάλει εντός τεσσάρων μηνών το αργότερο, έκθεση παρακολούθησης και να υπερασπισθεί, αυτή τη θέση, στις διαπραγματεύσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. «Ορισμένες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας πρέπει να εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής των κανόνων ανταγωνισμού, όπως η υγεία και η εκπαίδευση, η κοινωνική στέγη, καθώς επίσης οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας που αποσκοπούν να διατηρήσουν ή να αυξήσουν την πολυφωνία της πληροφόρησης και της πολιτικής ποικιλομορφίας» αναφέρεται στο ψήφισμα. Επιπλέον το Κοινοβούλιο εκτίμησε ότι, στους τομείς της ύδρευσης και των αποβλήτων, οι υπηρεσίες δεν πρέπει να υπάγονται σε τομεακές οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι, η Ένωση πρέπει να διατηρήσει την αρμοδιότητά της όσον αφορά τα πρότυπα προστασίας της ποιότητας και του περιβάλλοντος στους συγκεκριμένους τομείς. Δεν είναι ούτε εφικτό ούτε εύλογο να παγιωθούν κοινοί ορισμοί για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και τις υποχρεώσεις των δημοσίων υπηρεσιών που απορρέουν από αυτές. Όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να θεσπίσει κοινές αρχές, όπως: καθολικότητα και ισότητα πρόσβασης, συνέχεια, ασφάλεια, προσαρμοστικότητα, ποιότητα, αποτελεσματικότητα, δυνατότητα πρόσβασης ως προς τις τιμές, διαφάνεια, προστασία των λιγότερο ευνοημένων κοινωνικών ομάδων, προστασία των χρηστών, των καταναλωτών και του περιβάλλοντος και συμμετοχή των πολιτών, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες για κάθε τομέα συνθήκες. Η Ε. Επιτροπή... έκανε ό,τι τις υπαγόρευσε η νεοφιλελεύθερη «συνείδησή» της. Ισχυρίζεται ότι, πήρε υπόψη το ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου αλλά και το περιεχόμενο των 300 περίπου έγγραφων παρατηρήσεων από τα κράτη μέλη. Το αποτέλεσμα ήταν να εμφανίσει «νέο κείμενο» το 2004: το «Λευκό Βιβλίο για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας». Στο νέο κείμενο όμως, υπάρχει και «νέα παράμετρος» η οποία ανοίγει τις «πόρτες» των δημοσίων υπηρεσιών στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, με την ειδική αναφορά «στο δικαίωμα πρόσβασης όλων των πολιτών και όλων των επιχειρήσεων της Ένωσης στις υπηρεσίες αυτές». Το κενό στο νομοθετικό πλαίσιο παραμένει. Από το 2004 έως τώρα δε έχει δημιουργηθεί νομοθετικό πλαίσιο το οποίο να προσδιορίζει και να προστατεύει τις υπηρεσίες με κοινωνικό δημόσιο χαρακτήρα με αποτέλεσμα να μένουν «εκτεθειμένες» στον ανταγωνισμό και στην ελεύθερη αγορά. Στο μεγάλο αυτό νομοθετικό κενό εισχώρησε η οδηγία Μπόλκεσταϊν, μετά από την ψήφισή της ελάχιστα διαφοροποιημένη σε διατύπωση και όχι στην ουσία από το ευρωκοινοβούλιο. Μόνο η Αγγλία προνόησε και με νόμο εξαίρεσε από τον ανταγωνισμό τις Δημόσιες Κοινωνικές Υπηρεσίες (exclusions from Competition law/2004). Εν τω μεταξύ, τα κράτη μέλη (25) προχωρούν σε ενσωμάτωση της οδηγίας Μπόλκεστάϊν, με διαδικασίες που έχει τον παραπλανητικό τίτλο: «ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ». Διαδικασίες που δεν είναι άλλο από «ρυθμίσεις» για την εφαρμογή των κανονισμών της ενιαίας ελεύθερης αγοράς και κατά συνέπεια και της ελεύθερης διακίνησης των υπηρεσιών. Στην Ευρώπη οργανώνονται Σε σεμινάριο που οργάνωσαν (19/9/2006) από κοινού, το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSE) με συνδικάτα και κοινωνικές οργανώσεις, η Ευρ. Ομοσπ. Συνδ. Δημοσ. Υπηρ. (EPSU), εγκαινίασε ΚΑΜΠΑΝΙΑ, η οποία, επίσημα θα κορυφωθεί το διάστημα Απριλίου-Ιουνίου 2007. Ο σκοπός της ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ είναι, να φέρει τις Δημόσιες Υπηρεσίες στην κορυφή της ατζέντας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κύριο αίτημα την επείγουσα ανάγκη δημιουργίας νομικού πλαισίου προσδιορισμού των δημοσίων κοινωνικών υπηρεσιών και την εξαίρεσή τους από τον ανταγωνισμό. EKTO Y HPE IA Ποιότητα ζωής & αλληλεγγύη για το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο Με το σύνθημα «Η ύπαρξη μιας τέτοιας στρατηγικής θέλει πίεση από τη βάση», η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων Ú ÊÂÈ Ë του Δημοσίου δίνει ƒ ÓÈ πˆûëê Ë ώθηση στην καμπάνια της. «Την ευθύνη μιας στρατηγικής προστασίας των δημοσίων κοινωνικών υπηρεσιών, έχουν οι κοινωνικοί εταίροι στο κάθε κράτος μέλος. Αυτοί, θα πρέπει να προστατεύουν τα εργασιακά κεκτημένα (τη μορφή των συμβάσεων εργασίας, ασφάλιση, ωράρια κ.λπ.) ή ακόμη και να διευρύνουν το φάσμα των δημοσίων υπηρεσιών, και η πιθανή προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων σε νέα δεδομένα, να έχει σαν μοναδικό στόχο την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και όχι να προλειαίνουν το «έδαφος» για την μερική ή ολική ιδιωτικοποίησή τους χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το κοινωνικό κόστος», αναφέρει η Συνομοσπονδία δίνοντας έμφαση στην ανάγκη κινητοποίησης σε όλα τα κράτη μέλη για την υποστήριξη των δημοσίων υπηρεσιών. «Ασκήστε πίεση στην δύσκαμπτη Κομισιόν», τονίζει προς τους ευρωβουλευτές η Γ. Γραμματέας της EPSU, Κορόλα Φίσμπαχ-Πίττελ. «Είναι η τρίτη φορά σε διάστημα πέντε ετών που το Ευρ. Κοινοβούλιο έχει ζητήσει από την Κομισιόν να προτείνει μια συγκεκριμένη επί τέλους πρόταση. Το Ε.Κ. Κοινοβούλιο έχει δείξει επανειλημμένα ότι πορεύεται παράλληλα με τις προσδοκίες και τις ανάγκες των ευρωπαίων πολιτών». Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία ζητά με έμφαση να υποστηριχθεί η ευρωπαϊκή ΚΑΜΠΑΝΙΑ από τα 25 κράτη μέλη, μέσα από τους συνονιστές, οι οποίοι έχουν λεπτομερή πληροφόρηση για τις κινητοποιήσεις. Κεντρικό σύνθημα: «Ποιοτικές Δημόσιες κοινωνικές Υπηρεσίες για ποιότητα ζωής», «Προστασία των δημόσιων υπηρεσιών από την ελεύθερη αγορά». Στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στις 26 & 27/9 από την Κομισιόν, να αντιδράσει άμεσα με τη χαρακτηριστική φράση: «Είτε θα αντιδράσετε άμεσα ή θα χάσετε την υποστήριξη των ευρωπαίων πολιτών» δηλώνουν οι ευρωβουλευτές και προτείνουν για τρίφη φορά, ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο που θα εξαιρεί τις κοινωνικές δημόσιες υπηρεσίες από τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Όμως η προκλητική άρνηση του Μπαρόζο και η δήλωσή του ότι, «δεν υπάρχουν εξαιρέσεις από την ελεύθερη αγορά» οδηγεί σε ψήφιση στις 27/9, του πλησιέστερου, έως τώρα, κειμένου που συναντά τις προσδοκίες της πλειοψηφίας των αριστερών και των σοσιαλιστών. Την Έκθεση του Γερμανού σοσιαλιστή ευρωβουλευτή, Ρίπκεϊ. Στην Ελλάδα, οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν παραμεληθεί από κάθε άποψη, με ευθύνη των εκάστοτε κυβερνήσεων του δικομματισμού, αλλά και όλων όσων εμπλέκονται στη σωστή λειτουργία τους. Εδώ και πολλές δεκαετίες απουσιάζει η απαιτούμενη πολιτική βούληση για την αναβάθμισή τους, για τις απαιτούμενες επενδύσεις, σε εγκαταστάσεις, σε εξοπλισμό, σε επιμόρφωση προσωπικού και γενικά σε τεχνολογική καινοτόμο ανάπτυξη. Η απαξίωση αυτή προετοιμάζει το έδαφος και κάνει, ιδιαίτερα «εύπεπτες» τις αποφάσεις για κάθε είδους «ρύθμιση», με στόχο την ιδιωτικοποίησή τους.

EKTO Y HPE IA ÂÏ 5 Ó Ï ÛË Ù ÂÁÔÓfiÙ Η βλαπτική για την ισότητα αποσύνδεση μεταξύ οικονομικής μεγέθυνσης και κοινωνικής ανάπτυξης Δύο πρόσφατες εξελίξεις οριοθετούν το πλαίσιο στο οποίο ο αγώνας των γυναικών για την κοινωνική ισότητα θα διεξάγεται στις μέρες που έρχονται. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι η ψήφιση της Της Σούλας Παναρέτου ÓÙÈappleÚÔ ÚÔ ÙÔ Ó ÛÌÔ ÁÈ Ù ÈÎ ÈÒÌ Ù ÙË Ó Î διαβόητης οδηγίας Μπολκεστάϊν, που αφορά τεράστιο εύρος υπηρεσιών και σε ελλαδικό επίπεδο είναι η κατάθεση του προϋπολογισμού. Η εμμονή των νεοφιλελεύθερων ηγετικών κύκλων της Commission, στο να περάσει και να ισχύσει η οδηγία σκάνδαλο, θέτει σε παραπέρα κίνδυνο τα κοινωνικά δικαιώματα στην Ευρώπη. Και τούτο διότι δεν διασφαλίζει ρητά και κατηγορηματικά, με ασφάλεια δικαίου, ότι η όποια ξένη επιχείρηση, που θα προέρχεται μάλιστα από χώρα με ελαστική εργατική και περιβαλλοντική νομοθεσία, θα σέβεται και θα τηρεί τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το εργατικό δίκαιο της χώρας υποδοχής και δραστηριοποίησής της. Ανοίγει η κερκόπορτα, επομένως, για την άλωση του δημόσιου τομέα υπηρεσιών, στις οποίες παραδοσιακά στηρίχθηκε η υπόθεση της ισότητας στην πράξη στις ευρωπαϊκές χώρες. Υπηρεσίες του κοινωνικού τομέα, για την προστασία της οικογένειας, που αποδεικνύονται παραπάνω από απαραίτητες, προκειμένου όχι μόνο η γυναίκα, αλλά η δυάδα, οι δύο σύζυγοι-γονείς να μπορούν να εναρμονίσουν τα εργασιακά και οικογενειακά τους καθήκοντα. Ενώ ψηφιζόταν η Μπολκεστάιν στην ευρωβουλή, με τη συναίνεση των δύο μεγαλύτερων ευρωπαϊκών πολιτικών ομάδων, του Λαϊκού και Σοσιαλιστικού Κόμματος, στην Αθήνα η πανηγυρική κατάθεση του προϋπολογισμού στη Βουλή επιβεβαίωνε την κατεύθυνση προς την οποία η κυβέρνηση της «καθημερινότητας» θα κινηθεί. Μια διάσταση της αντιλαϊκότητας αυτού του προϋπολογισμού είναι η υποχρηματοδότηση της δημόσιας υγείας, παιδείας και κοινωνικής ασφάλισης. Δηλαδή αυτών των τομέων που είναι κρίσιμοι για την προώθηση της ισότητας στην πράξη. Πρόκειται για λειτουργίες που συμβάλλουν στη μείωση της φτώχειας, των κοινωνικοταξικών ανισοτήτων, που υποβοηθούν την οικογένεια να αντεπεξέλθει στις αυξανόμενες σήμερα υποχρεώσεις της. Και αυτή η υποχρηματοδότηση επισυμβαίνει όταν η έμμεση φορολογία, που πλήττει τα λαϊκά εισοδήματα αυξάνεται, όταν η άμεση φορολογία των «συνήθων φορολογουμένων» αυξάνεται. Από την άλλη, τα οικονομικά αδιέξοδα στους ΟΤΑ, παραμένουν και πολλαπλασιάζονται. Κι όμως έχουν και θεσμικά αναλάβει ένα φορτίο κοινωνικής πολιτικής, όπως συμβαίνει με τους παιδικούς σταθμούς αρμοδιότητα πλέον των δήμων. Τι θα γίνει, λοιπόν, με αυτή την υποδομή; Πώς θα επεκταθεί και θα αναβαθμιστεί; Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης, το 2002, έθεσε ως στόχο μέχρι το 2010 να έχουν καλυφθεί τα κενά σε παιδικούς σταθμούς κατά 90% για τα παιδιά από 3 ετών μέχρι τη σχολική ηλικία και κατά 33% τουλάχιστον για τα παιδιά μέχρι τριών ετών. Αυτή η στρατηγική, που προϋποθέτει εκτεταμένη κοινωνική προστασία, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την οικονομική πολιτική, έτσι όπως σχεδιάζεται σε Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι σε κόντρα με το Σύμφωνο Σταθερότητας, η φιλοσοφία του οποίου είναι συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών, που θεωρούνται βαρίδια στα πόδια του σημερινού κράτους οικονομικού επιτελείου. Εδώ, λοιπόν, με ανάγλυφο τρόπο φαίνεται η αποσύνδεση της οικονομικής ανάπτυξης από την κοινωνική ανάπτυξη, της οικονομικής μεγέθυνσης από την κοινωνική της αναφορά. Φαίνεται το χάος μεταξύ της κυρίαρχης αντίληψης και αυτής των πολιτών και των συλλογικοτήτων τους, που θεωρούν τις κοινωνικές δαπάνες ως κοινωνικές επενδύσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση, θα συγκρουστούμε εντονότερα και σε όλα τα πεδία με τις επικίνδυνες απόψεις του νεοφιλελεύθερου οικονομικού ανταγωνισμού, που εξακολουθούν να προβάλονται ως must, ενώ έχουν αρχίσει να χρεοκοπούν. Θα συγκρουστούμε ιδεολογικά και πολιτικά. Είναι επείγουσα ανάγκη να έρθει σε πρώτο πλάνο η αξία της κοινωνικής αλληλεγγύης! Βύρων Γ. Πολύδωρας: Προς όλους τους επιτελικούς (σχεδιάσαντες) και επιχειρησιακούς (εφαρμόσαντες) αξιωματικούς και απλούς αστυνομικούς: Η επιχείρηση (της ακώλυτης και ειρηνικής διεξαγωγής) της πορείας πέτυχε, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ! Είδα επαγγελματισμό, μεθοδικότητα, σχέδιο και εφαρμογή του, ψυχραιμία και αυτοματισμό στη δράση που είχαν ως επακόλουθο την επιτυχία. Σε όλα τα σημεία χρειαζόμαστε βελτίωση. Θα την κατακτήσουμε. Για τη Δημοκρατία μας, για τη κοινωνία μας! Συγχαίρω. Αυγουστίνος Δημητρίου από το Νοσοκομείο...: Τι έφταιγα; Τι έκανα; Πέρασα μπροστά από τους αστυνομικούς - όχι εκεί που γίνονταν οι φασαρίες, από την κάτω πλευρά. Περνούσα από την Καμάρα και πήγα να δω τι γίνεται. Κάπνισα ένα τσιγάρο και ξεκίνησα να φύγω. Ξαναπέρασα από μπροστά τους, δεν ήξερα ότι ήταν αστυνομικοί. Άρχισαν να με χτυπούνε με κλωτσιές και έπεσα κάτω. Τους έλεγα ότι είμαι Κύπριος, δεν έχω σχέση. Τρία άτομα με σήκωσαν πάνω και με χτύπησαν στο πρόσωπο. Ούτε σε ταινία δεν έχω δει τέτοιο πράγμα......ένας με πίεζε να μου σπάσει το γόνατο. Μου έβαλαν χειροπέδες ύστερα από 20 λεπτά. Με χτυπούσαν μπροστά στους καθηγητές. Με κλωτσούσαν και μέσα στο τμήμα. Τα μάτια μου ήταν πρησμένα και δεν έβλεπα τίποτα. Φοβόμουν ότι είχα εσωτερική αιμορραγία, ότι θα πέθαινα. Τέσσερις ώρες ήμουν μέσα στα αίματα.... Στόχος τους: η αποθάρρυνση των διαδηλώσεων Τα επεισόδια που έγιναν στην επέτειο του Πολυτεχνείου, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, είναι ενδεικτικά της αστυνομοκρατίας που επιβάλλεται σε όλη την επικράτεια. Δεν πρόκειται για τυχαία συμβάντα, αλλά για στοιχεία μιας πολύ συγκεκριμένης στρατηγικής: στόχος η αποθάρρυνση των διαδηλώσεων και των διαμαρτυριών με την εξόφθαλμη βία. Αυτό το είχαμε δει και στις διαδηλώσεις για την παιδεία το Καλοκαίρι και το Φθινόπωρο. Το γιατί τώρα και γιατί με τέτοια ένταση έχει να κάνει με την συγκυρία Καλημέρα! Δεν με ξέρεις. Ούτε εγώ σε ξέρω. Δεν σε έχω συναντήσει και ούτε σε έχω ακουστά. Δεν γνωριστήκαμε ποτέ και ούτε διάβασες ποτέ κάποιο κείμενό μου. Αδύνατον να το κάνεις αυτό. Εκεί. Στις φυλακές Κορυδαλλού όπου εκτίεις ποινή για κάποια κλοπή. Ή μήπως για ναρκωτικά; Ελπίζω όχι για φόνο. Ρώτησα αλλά δεν μπόρεσα να μάθω για ποιο λόγο καταδικάστηκες. Σίγουρο είναι ότι έχεις κάποιο χρόνο μέσα στις φυλακές. Το συμπεραίνω αυτό από το έργο σου. Αυτό που αγόρασα στην Έκθεση. Στην έκθεση χειροτεχνίας σωφρονιστικών καταστημάτων. Θεωρώ πολύ θετική τη διοργάνωση και τη δυνατότητα που προσφέρεται στους φυλακισμένους για να εκφραστούν καλλιτεχνικά. Επίσης είναι ενθαρρυντικό ότι μεγάλο ποσοστό της τιμής των έργων αποδίδεται στους δημιουργούς αυτών. Δεν ξέρω γιατί είσαι μέσα. Ξέρω μόνο ότι βρέθηκες σε μία δύσκολη στιγμή και ότι στερείσαι κάτι που θεωρώ άκρως απαραίτητο στη ζωή. Την ελευθερία σου. Δίπλα στο έργο σου υπήρχε ένα άλλο. Πάλι μίας γυναίκας. Με χρώματα παράξενα και τολμηρά. Απεικονίζει μία σπασμένη οθόνη Praetor Maximus Byron της έναρξης προώθησης διαφόρων μεταρρυθμίσεων, που δημιουργούν και θα δημιουργήσουν αντιδράσεις. Επειδή οι διαμαρτυρίες χαλάνε την εικόνα των σεμνών και ταπεινών αλλά από την άλλη οι λόγοι για τέτοιες διαμαρτυρίες αυξάνονται μέρα με τη μέρα, χρησιμοποιείται -αποτρεπτικά- η στρατηγική του Φρενιασμένου Μπάτσου : αστυνομία εκτός ελέγχου, χωρίς συνέπειες για τις αγριότητές της (άρα με τις ευλογίες της εκτελεστικής εξουσίας), με αρωγή Αγνώστου Ταυτότητας Οπλοφορούντων Υποκειμένων, έναντι δικαίων και αδίκων - κι αν κοιτάς έβγα στο πεζοδρόμιο να σου δείξω... Ταυτόχρονα στόχος είναι η ταύτιση κάθε διαμαρτυρίας - διαδήλωσης με επεισόδια και η δυσφήμισή της, κάνοντας τον βίο αβίωτο στους περαστικούς, στους περίοικους, στους επιβάτες, τους αυτοκινητιστές κτλ. και τρομάζοντας όσο περισσότερο γίνεται τον κόσμο για τους γνωστούς αγνώστους - με την ευγενή αρωγή επιλέκτων μονάδων των ΜΜΕ. Σημειώνω ενδεικτικά τον κόπο στον οποίο μπαίνει τελευταία η αστυνομία να αποκλείει όλο το κέντρο της Αθήνας, όταν γίνεται διαδήλωση σε έναν δρόμο και την τρομολαγνική αμεσότητα των ΜΜΕ, που αφενός θεωρούν μια μολότωφ πολύ σημαντικότερη από 10.000 ειρηνικούς διαδηλωτές και αφετέρου προειδοποιούσαν π.χ. τον κόσμο να μην κατέβει στο κέντρο στις 17 Νοέμβρη γιατί θα γίνουν επεισόδια (είχαν και λεπτομερείς πληροφορίες μάλιστα...). Παράλληλα γίνεται προσπάθεια με την επανάληψη (που είναι η μήτηρ της μαθήσεως υπενθυμίζω...) να θεωρηθεί η χρήση των χημικών για ψύλλου πήδημα απόλυτα θεμιτή [σημειώνω: στην τηλεόρασης από όπου προβάλλει μία γυναίκα με ψηλοτάκουνα κομψά σκαρπίνια. Ντυμένη νομικός με ένα τετράγωνο καπέλο στο κεφάλι και με σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη. Στο ένα χέρι κρατάει μία μικρή ζυγαριά. Σαν αυτή που κρατάει η Νέμεσις. Στο άλλο ένα μικρόφωνο. Η έκφρασή της απέκλειε το δίκαιο και την αμεροληψία. Το μήνυμα σαφέστατο. Στην Ελλάδα οι πρώτοι που δικάζουν, χωρίς να έχουνε σπουδάσει νομική είναι οι δημοσιογράφοι. Αυτοί που χωρίς να έχουνε φτύσει αίμα μέσα και έξω από τα δικαστήρια... αποφασίζουν, βγάζουν πόρισμα. Οι ηθικοί αυτόκλητοι δικαστές των Μ.Μ.Ε. Αυτοί που στο βωμό της ακροαματικότητας θα πουλήσουν και την μάνα τους. Σαν θέαμα και σαν θέμα του περίφημου ρεπορτάζ. Απεχθείς και κανίβαλοι που ρίχνουν τα πάντα στην κρεατομηχανή των ειδήσεων. Επέλεξα τον δικό σου μικρό, φωτεινό και γεμάτο φυσική ομορφιά πίνακα. Αγοράζοντάς τον, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα τον δωρίσω. Η μικρή πράσινη λίμνη μέσα στο δάσος ήταν ο καλύτερος τρόπος σου να δείξεις πόσο διψάς για ελευθερία. Εξέπεμπε απίστευτη θετική ενέργεια ALESSIA παράλληλα με νοσταλγία και μελαγχολία. Με μάγεψε η ομορφιά της φύσης, η πανδαισία των χρωμάτων των λουλουδιών και η φρεσκάδα της πρωινής αύρας. Την εξισορροπημένη ακουαρέλα σου, με το απλό αλλά καλό σχέδιο, την συμπλήρωνε άψογα η καλαισθησία των χρωμάτων. Τα κόκκινα λουλούδια και οι βουνοκορφές στο βάθος συμπλήρωναν τη φρεσκάδα της ανοιξιάτικης πανέμορφης φύσης. Μου μετέδωσες την αγάπη και ίσως τη συναισθηματική φόρτιση που σου προκαλεί αυτό το ξέφωτο. Κατάλαβα, από το έργο σου, ότι ανεξάρτητα αν βρίσκεσαι πίσω από τα κάγκελα, το πνεύμα σου είναι ελεύθερο, δεν έχεις λυγίσει. Μην ανησυχείς Αλέσια. Δεν θα χαθεί στο καλάθι των αχρήστων. Θα το κοιτάζω όποτε θα νιώθω αποδυναμωμένη από τις δυσκολίες της ζωής. Όποτε θα νιώθω ότι μερικοί προσπαθούν να με αφανίσουν σαν προσωπικότητα και σαν ανθρώπινη ύπαρξη. Όποτε η απογοήτευση κυριαρχεί στις σκέψεις μου και πλησιάζω απειλητικά την κατάθλιψη. Δεν θα μάθω να χάνω. Δεν θα υποκύψω στους κανόνες του ωχαδερφισμού της καθωσπρέπει κοινωνίας μας. Λάρισα μέσα στο γήπεδο είχαν ρίξει τις προάλλες δακρυγόνα - ή τι στο διάολο είναι αυτά τα δηλητήρια - και έπεφταν οι παίκτες σαν μύγες μέσα στο γήπεδο και οι θεατές στις κερκίδες, χωρίς να βρεθεί ένας να τους πει τι πράγματα Γράφει ο δημοσιογράφος Χρήστος Αθανάσουλας είναι αυτά; μπορεί να σκοτώσετε κανέναν! ] Επισημαίνω τα συνηθισμένα, που ξέρουμε από παλιά, αλλά η έντασή τους τον τελευταίο καιρό και μάλιστα στις 17/11 υπό την καθοδήγηση του Praetor Maximus Byron, θυμίζουν όντως μαύρες εποχές. Η εμφάνιση κουκουλοφόρων αστυνομικών με πολιτικά, δεν είναι βέβαια Πολυδώρια πρωτοτυπία (και παλιότερα είχα ο ίδιος παρακολουθήσει την κάθοδο από κλούβα επαγγελματιών διαδηλωτών για να αναμιχθούν με το πλήθος - έναν είχα δει μετά να πρωτοστατεί σε επεισόδια), ούτε και οι αγανακτισμένοι πολίτες-παρακρατικές δυνάμεις. Αλλά η συνολική εικόνα της συμπεριφοράς της αστυνομίας δηλώνει την συνολική της μετακίνηση σε μεθόδους ανορθόδοξης αστυνόμευσης, δηλαδή μεθόδους, που μετακινούν τη δράση της αστυνομίας στην γκρίζα ζώνη του Παρακράτους. Πολιτική επιλογή και πολιτική ευθύνη Η στρατηγική της έντασης που προανέφερα - και αυτή είναι μια επιλογή που δεν έγινε από μεμονωμένους διοικητές, αλλά προφανώς από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, του οποίου ο πολιτικός προϊστάμενος συστηματικά κάνει ό,τι περνά από το χέρι του να ενθαρρύνει την αμυντική στάση των ακούνητων και αγέλαστων στρατιωτών του, των σύγχρονων Πραιτόρων του. Ακόμα περισσότερο βέβαια, αποκλείεται η στρατηγική αυτή να εφαρμόζεται εν αγνοία της κυβέρνησης γενικά και του πρωθυπουργού ειδικά. Οι βιαιοπραγούντες αστυνομικοί έχουν σημαντική ποινική ευθύνη, γιατί σάπισαν στο ξύλο τον Αυγουστίνο Δημητρίου, ο οποίος δεν έκανε τίποτα το επιλήψιμο αλλά η πολιτική ευθύνη, η ηθική αυτουργία της επίθεσης, είναι όλη κυβερνητική. Αναδημοσίευση απ την Πρώτη Ú ÊÂÈ Ë ÁÂÓ ÏÈÔappleÔ ÏÔ Δεν θα χαλαρώσω. Δεν θα παραδώσω τα όπλα. Καλημέρα Αλέσια! Σύντομα θα βγεις από την φυλακή. Θα ξαναγυρίσεις κοντά στους αγαπημένους σου. Θα ξαναρχίσεις την ζωή από εκεί που διακόπηκε βίαια από την σύλληψη και την φυλάκισή σου. Θα ξαναγεννηθείς, σαν το ιερό πτηνό των αρχαίων Αιγυπτίων, τον Φοίνικα, από την στάχτη σου. Οι πικρές εμπειρίες που μάζεψες στην φυλακή θα σε βοηθήσουν να ορθοποδήσεις. Ο Νίτσε τόνισε ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Σε παρακαλώ. Να μην το βάλεις κάτω! Ελπίζω να διατηρήσεις το ελεύθερο πνεύμα που εγώ αναγνώρισα και θαύμασα. Στον πίνακά σου. Να είσαι πάντα καλά!

ÂÏ 6 ÓÛÙ ÛÂÈ... Τραγελαφική κατάσταση Γράφει ο Νίκος Γεωργόπουλος Μέλος του Δ.Σ. Ε.Α.Υ. Ν. Εύβοιας Συνεχίζεται η αποτυχημένη παράσταση ιλαροτραγωδίας, της οποίας οι πρωταγωνιστές αυθαιρετούν και βιάζουν καθημερινά το σενάριο, προκειμένου να αναδειχθούν, έστω και αρνητικά, οι ίδιοι πέρα από το σύνολο με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτό το έργο δυστυχώς βιώνουμε καθημερινά οι θεατές, έντονα προβληματισμένοι και απογοητευμένοι από την χειρίστη ποιότητά του. Αυτό είναι! Το θέατρο του παραλόγου! Σήμερα σας παραπέμπω στο τεύχος 29 της ΝΕΑΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ σελίδα 9. Ξαναδιαβάστε «ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΧΟΤΖΑ». Ασφαλώς και αυτούς που το έγραψαν, δεν θα τους αγγίξει σήμερα το κείμενο αυτό καθόσον τότε εξυπηρετούσε τους σκοπούς τους και τώρα ασφαλώς όχι. Στην 13 σελίδα του ιδίου εντύπου, ο κύριος Πρόεδρός μας παροτρύνει τότε, να συνεχίσουμε με τον ίδιο δυναμικό τρόπο τη διεκδίκηση των αιτημάτων μας, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος. Αυτό εν έτει 2004 και ασφαλώς πριν τις εκλογές! Σήμερα ο καθένας μπορεί να κρίνει και να κατανοήσει το πόσο πιέζουμε την κυβέρνηση και για ποιο σκοπό εξαπατηθήκαμε. Ειπώθηκε αρκετές φορές, ότι το 80% των ένστολων ψήφισαν στις εκλογές ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ! Από αυτούς τους συναδέλφους που ψήφισαν, κάποιοι-ες μπήκαν, πριν την ψήφιση του Νόμου για την εισαγωγή στις Σχολές μέσα από τις Πανελλαδικές εξετάσεις, τότε που για κάποιους ειδήμονες, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βόλευε τα δικά του παιδιά!!! Αφήστε επιτέλους κατά μέρος την πολιτική. Μας έχετε εκθέσει με τη συμπεριφορά σας σε όλη την κοινωνία. Εάν τόσο πολύ το επιθυμείτε, παραιτηθείτε άμεσα των αξιωμάτων σας και πηγαίνετε να ασχοληθείτε ελεύθερα και χωρίς δεσμεύσεις ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ, στο χώρο που λύνετε καθημερινά τα τόσα μας προβλήματα. Η αχαριστία σας δεν έχει όρια, δεν μας τιμάει να ευχαριστείτε δεξιά και αριστερά τον οποιοδήποτε χωρίς ουσιαστικά να έχει δοθεί τίποτα από τα πολλάκις υποσχόμενα. Η υπομονή έχει και όρια, ο εμπαιγμός διεγείρει και χαλυβδώνει συνειδήσεις. ΟΧΙ ΑΛΛΑ «ΘΑ» -ΦΤΑΝΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΑΣ- ΕΧΟΥΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΣΕΒΑΣΜΟ. Στη μάχη που δίνουμε στο πεζοδρόμιο, σύμμαχός μας είναι ο πολίτης ο οποίος περιμένει από εμάς τη βοήθεια και την παροχή των εχεγγύων που εξασφαλίζουν το Δημοκρατικό πολίτευμα στη χώρα μας. Έχετε καβαλήσει μεγάλο καλάμι και να είστε σίγουροι πως θα έρθει αργά ή γρήγορα, η ώρα της κρίσης. Κανείς δεν μπορεί ανεξέλεγκτα να χρωματίζει και να υποθηκεύει το μέλλον μας. ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ ΕΑΝ ΕΧΕΤΕ ΕΥΘΙΞΙΑ για το καλό του Συνδικαλιστικού κινήματος. Όλοι αυτό το καιρό ασχολούνται μαζί μας και όχι βέβαια για καλό, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε εξαιτίας της άμετρης συμπεριφοράς σας με μαθηματική ακρίβεια στο γκρεμό της κοινωνικής κατακραυγής. Οφείλετε να απολογηθείτες για το που βρίσκονται οι διεκδικήσεις μας: 1) Αποκατάσταση των διωχθέντων για συνδικαλιστική δράση αστυνομικών. 2) Το βαθμολόγιο του χαμηλόβαθμου προσωπικού. 3) Η έκδοση των επιβαλλόμενων από τον Ν. 3144/03 Π.Δ. που αφορούν την υγιεινή και ασφάλεια των Αστυνομικών στους χώρους δουλειάς. 4) Αναδιάρθρωση Αστυνομικών υπηρεσιών και ανακατανομή Αστυνομικού προσωπικού. 5) Μισθολόγιο. 6) Η περιβόητη αύξηση από 1/1/2005 του Β.Μ. του Ανθ/γού από τα 720Β ευρώ στα 860 ευρώ. Αυτά σε ποιο σπίτι πρέπει να πάμε να τα ζητήσουμε; Ως εδώ και μη παρέκει, δεν είμαστε όλοι Νέα Δημοκρατία και δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ. Δεν μας ενδιαφέρει ποιος κυβερνά τον τόπο, όποιος και να είναι για μας είναι το ίδιο, αρκεί να μας σέβεται, να αναγνωρίζει το λειτούργημά μας, να μας λέει την αλήθεια και να δίνει λύσεις σε αυτά που μας απασχολούν. Σπίτι μας είναι ο χώρος εργασίας μας και άνθρωποί μας οι συνάδελφοι-ες που μοχθούν καθημερινά για την επιβολή της έννομης τάξης μέσα σε πραγματικά σκληρές και πέρα από τα Ευρωπαϊκά δεδομένα συνθήκες. Πριν να είναι αργά, οφείλουμε να επιτεθούμε διεκδικητικά στους κυβερνώντες, στα πλαίσια του Συντάγματος και των Νόμων του Κράτους. Θέλουμε αυτά που μας έταξαν, αυτά που δικαίως δικαιούμαστε. EKTO Y HPE IA Το Λιμενικό Σώμα και τα προβλήματά του Σε πρώτη προτεραιότητα στα θεσμικά αιτήματα βάζουμε τη βελτίωση της βαθμολογικής εξέλιξης του προσωπικού, ιδιαίτερα του χαμηλόβαθμου, με την προώθηση του πρακτικού που κατέληξε η ομάδα εργασίας την 01-10-2003. Η λειτουργία του Σώματος μέχρι σήμερα, έχει καταδικάσει τους Λιμενοφύλακες σε στασιμότητα, χωρίς κίνητρα για εξέλιξη και προσφορά, αφού σε αντίθεση με τα άλλα Σώματα δεν τους δίνει τη δυνατότητα εσωτερικής εξέλιξης. Εσωτερική εξέλιξη και βελτίωση του βαθμολογίου θα δώσουν νέα ώθηση στο προσωπικό και θα φέρουν ισορροπία στη λειτουργία των υπηρεσιών. Οι εργαζόμενοι στα Σ.Α. τη διετία 2002-2004 ξεκίνησαν το μεγάλο αγώνα βελτίωσης του μισθολογίου και της υλοποίησης του πάγιου αιτήματος για το χαρακτηρισμό του επαγγέλματος ως επικίνδυνου και ανθυγιεινού. Σ αυτές τις αγωνιστικές διεκδικήσεις η απάντηση που δόθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση ήταν ΜΑΤ και δακρυγόνα. Η σημερινή κυβέρνηση και τότε αξιωματική αντιπολίτευση προσέφερε απλόχερα δεσμεύσεις για άμεση υλοποίηση των αιτημάτων μας μετά τις εκλογές. Δύο χρόνια μετά, το μόνο που έχουμε εισπράξει είναι οι μικρότερες εισοδηματικές πολιτικές των τελευταίων ετών, που μας έχουν αναγκάσει να ζούμε, ιδιαίτερα τους νεότερους συναδέλφους μας κάτω από το όριο φτώχειας, αφού πλέον ο Βασικός Μισθός του Λ/Φ είναι μικρότερος από αυτόν του ανειδίκευτου εργάτη. Οι προεκλογικές δεσμεύσεις του σημερινού πρωθυπουργού που έγιναν το Φεβρουάριο του 2004 στη Θεσσαλονίκη, για αύξηση κατά 140Ε στο Β.Μ. του Σημαιοφόρου με άρση των αδικιών του μισθολογίου παραπέμφθηκαν στις καλένδες. Ο χαρακτηρισμός του επαγγέλματος ως επικίνδυνου και ανθυγιεινού επιχειρήθηκε να κλείσει με την καταβολή του επιδόματος «Ειδικών συνθηκών» ύψους 10Ε, το μήνα. Ρύθμιση που φυσικά δεν αποδεχτήκαμε, γιατί ο καθημερινός κίνδυνος, οι αντίξοες συνθήκες που επιχειρούμε, το υπερφορτωμένο ωράριο και οι βλάβες της υγείας μας κατά την εκτέλεση υπηρεσίας δεν αντιμετωπίζονται με φιλοδωρήματα. Απαιτούμε: Την υλοποίηση των προεκλογικών και μετεκλογικών δεσμεύσεων του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης για την αύξηση των 140Ε και το χαρακτηρισμό του επαγγέλματός μας ως επικίνδυνου και ανθυγιεινού. Διεκδικούμε ένα νέο μισθολόγιο με ενσωμάτωση των επιδομάτων, ορθολογική διάρθρωση των συντελεστών, δυναμική αύξηση του μισθού των νεοεισερχομένων και προοπτική εναρμόνισης με τους αντίστοιχους των άλλων κρατών της Ε.Ε. Συγχρόνως από την πολιτεία πρέπει να γίνουν αποδεκτές οι αποφάσεις των δικαστηρίων που εκδόθηκαν, μετά την προσφυγή των Πρωτοβάθμιών μας Ενώσεων και επιβάλλουν την επέκταση χορήγησης των ευεργετημάτων των Δ.Υ. και στους Λιμενικούς που υπηρετούν σε παραμεθόριες περιοχές. Παράλληλα από την πλευρά του Σώματος, πρέπει επιτέλους να εφαρμοστεί το Π.Δ. 200/93 για όσους υπηρετούν στην παραμεθόριο. Πέρα από τα στενά συντεχνιακά μας θέματα, ως συνδικαλιστικό όργανο είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα στον ευρύτερο εργασιακό χώρο, γιατί οι μεταβολές των γενικότερων εργασιακών σχέσεων μας αφορούν και μας επηρεάζουν. Αυτό που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια είναι μια συνεχής προσπάθεια συρρίκνωσης εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων με βήμα σταθερό και την αντικατάσταση της εργασίας με την απασχόληση. Με πρόσχημα την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, τα παραδείγματα άλλων χωρών και την αύξηση του ορίου ζωής, γίνεται μια συνεχής προπαγάνδα προκειμένου να μην υπάρξουν αντιδράσεις σε οποιαδήποτε αλλαγή σε ακόμα δυσμενέστερη κατεύθυνση. Ήδη και στη χώρα μας στον ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα η μόνιμη σχέση εργασίας έχει αντικατασταθεί με συμβάσεις περιορισμένου χρόνου και το καθεστώς αυτό τείνει να επεκταθεί και στο Δημόσιο. Στο όνομα της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος, της καταπολέμησης της ανεργίας, της ευημερίας των αριθμών, μετατίθενται οι ευθύνες στους εργαζομένους και τα δικαιώματά τους και μένουν στο απυρόβλητο οι διαχειριστές του συστήματος και η επιχειρηματικότητα χωρίς κανόνες, που μόνο σκοπό έχει το γρήγορο πλουτισμό χωρίς υποχρεώσεις. Στο όνομα της παγκοσμιοποίησης γίνεται ένας αγώνας δρόμου εξίσωσης προς τα κάτω, με αποτέλεσμα να ευτελίζεται η ανθρώπινη ύπαρξη, αφού η ασφάλεια που προσέφερε μέχρι σήμερα το κοινωνικό μας σύστημα, στην εργασία, στην υγεία, στην παιδεία, στη συνταξιοδότηση θεωρούνται παρωχημένα. Ως συνδικαλιστικό όργανο μαζί με τους άλλους εργαζόμενους, αν χρειασθεί, θα αντιταχθούμε μαζικά απέναντι στη λογική που θεωρεί σοβαρή, ρεαλιστική και αποτελεσματική κάθε πρόταση που καταργεί δικαιώματα και βάζει στην άκρη τον παράγοντα άνθρωπο. Πιθανόν όσα ακούστηκαν για προβλήματα και ελλείψεις να δημιουργούν ένα κλίμα ανησυχίας και προβληματισμού. Ο προβληματισμός όμως πρέπει να είναι διαρκής. Γιατί εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Επιδιώκοντας λοιπόν το καλύτερο, έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, που η πλειοψηφία τους αφορά τη λύση θεσμικών αιτημάτων. Λύσεις εφικτές, που δεν έχουν οικονομικό κόστος και αφορούν τη λειτουργία και αποτελεσματικότητά μας. Δεν διεκδικούμε το αλάθητο ούτε έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ο ομφαλός της γης. Γι αυτό και δεν προσπαθούμε να επιβάλουμε απόψεις. Θέλουμε να επιβάλουμε τη διαρκή εξέλιξη του Σώματος και των Στελεχών του, μέσω του διαλόγου και της αγωνιστικής μας δράσης. Στη διαδικασία αυτής τις περισσότερες φορές γινόμαστε δυσάρεστοι στις ηγεσίες. Με την ίδια παρρησία όμως που καταγγέλλουμε και διεκδικούμε, μπορούμε να αναγνωρίσουμε και να χειροκροτήσουμε τα θετικά βήματα που γίνονται. Αυτό για το οποίο διαβεβαιώνουμε τους Έλληνες πολίτες είναι ότι οποιοδήποτε πρόβλημα υπάρχει δεν είναι ικανό να κάμψει το φρόνημά μας και να μειώσει τη διάθεση προσφοράς των Λιμενικών. Από μέρους του προσωπικού γίνεται κάθε προσπάθεια με ψυχή και σώμα υπερβάλλοντας εαυτούς, να λειτουργούν όλα όσο το δυνατόν καλύτερα, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Το ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟ Συνδικαλιστικό όργανο των Λιμενικών όλης της Ελλάδας, πιστό στις αρχές της πολυφωνίας και ανεξαρτησίας του συνδικαλιστικού κινήματος θα συνεχίσει με τη μαζική ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ και τους ΑΓΩΝΕΣ των μελών του να διεκδικεί την υλοποίηση του οράματός μας για ένα Λιμενικό αντάξιο των προσδοκιών των στελεχών του και της κοινωνίας. Από την πολιτεία περιμένουμε να σκύψει με μεγαλύτερη θέρμη στα προβλήματά μας, δίνοντας λύσεις που θα ικανοποιήσουν το προσωπικό και θα αυξήσουν την απόδοση του Σώματος. Πλασματική πενταετία για τους εργαζόμενους στα Σώματα Ασφαλείας Ο γράφων είναι σιδηροδρομικός. Στον Ο.Σ.Ε. δουλεύει πενθήμερο. Αν εργαστεί κάποια Κυριακή ή επίσημη αργία, θα πάρει ένα ρεπό και 75% του μεροκάματού του επιπλέον. Αυτό συμβαίνει γιατί έτσι επιβάλλει η εργατική νομοθεσία. Οποιοσδήποτε εργοδότης (στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα) δεν συμμορφώνεται ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΕΙ την εργατική νομοθεσία. Οι εργαζόμενοι στα σώματα ασφαλείας δουλεύουν έξι ημέρες. Με ένα απλό υπολογισμό διαπιστώνουμε τα εξής: 54 ημέρες το χρόνο επιπλέον, έχουμε 324 ημέρες σε 6 χρόνια. Δηλαδή όταν ο γράφων έχει δουλέψει 6 χρόνια στον Ο.Σ.Ε. οι εργαζόμενοι στα σώματα ασφαλείας έχουν δουλέψει ένα χρόνο περισσότερο. Το θέμα είναι απλό, κατανοητό ακόμα και από μικρό παιδί και φυσικά η πενταετία μόνο πλασματική δεν είναι. Είναι γιατί αυτός που έχει συμπληρώσει 30 χρόνια υπηρεσίας, στη πραγματικότητα έχει δουλέψει 35. Μετά απο συζητήσεις επί συζητήσεων το αίτημα έγινε δεκτό αλλά μόνο για τους «παλιούς» (αυτούς που προσλήφθηκαν μέχρι την 31-12- 1992). Οι «νέοι» πρέπει να εξαγοράσουν αυτή τη πενταετία αν θέλουν να μετρήσει στη σύνταξή τους. Συνεπής η κυβέρνηση με τη πορεία που χάραξε η προηγούμενη (δηλαδή συνεπής η γαλάζια δεξιά με την πράσινη δεξιά) πάει «να βγάλει και από τη μύγα ξύγκι». Ψάχνει να βρει λεφτά από παντού; Όχι από παντού. Οι πλοιοκτήτες και οι βιομήχανοι δεν θα ενοχληθούν όπως δεν έχουν ενοχληθεί χρόνια τώρα. Ο 25χρονος - 30χρονος αστυφύλακας θα «σηκώσει» για μια ακόμη φορά τα βάρη της Εθνικής Οικονομίας. Ένας φίλος που άκουσε το θέμα προ ημερών σχολίασε αυθόρμητα: «Αυτό λέγεται πλιάτσικο!!!» Το θέμα βέβαια απασχόλησε και τα Μέσα Μαλάκυνσης Εγκεφάλου (τα γνωστά μας Μ.Μ.Ε.). Στην Ελλάδα, όπως είναι γνωστό, υπάρχουν δημοσιογράφοι που τιμούν το λειτούργημά τους αλλά υπάρχουν και κάτι φτηνά ανθρωπάκια που παριστάνουν τους δημοσιογράφους. Τις περισσότερες φορές οι φτηνοί είναι και οι υψηλά αμειβόμενοι. Στο θέμα αυτοί οι «δημοσιογράφοι» ανέλαβαν τη σχετική σπέκουλα. Αν και οι συνδικαλιστές εξηγούσαν σε όλα τα κανάλια ένα ΔÔ Δ ÛÔ ª ÚfiappleÔ ÏÔ ÚÔ ÚÔ ÙË ΔÔ ÈÎ Ù ÁÔ ÚÔ Ì ÏÔ ÙÔ ΔÌ Ì ÙÔ ÙÔ À ÁÈ Ù ÒÌ Ù ÛÊ ÏÂÈ τόσο απλό θέμα, αυτοί καταλαμβάνονταν από ιερή αγανάκτηση: «Γιατί να γλιτώσεις 5 χρόνια και σε πληρώνω εγώ ρε;;;» Τα συμπεράσματα δικά σας.

EKTO Y HPE IA ÂÏ 7 Το συνδικαλιστικό κίνημα και οι σύγχρονες μορφές αγώνα στις νέες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης Παρέμβαση του Σωτήρη Σιώκου, μέλους της ΚΠΕ του ΣΥΝ στην εκδήλωση της ΠΟΑΣΥ, στο ξενοδ. ΕΣΠΕΡΙΑ, Δευτέρα 9/10/06 Η Αριστερά έχει θέσει το θέμα της παγκοσμιοποίησης της δράσης, αρκετά νωρίς και αναφέρω 4 παραδείγματα υπό μορφή τίτλων: Ο Μαρξ και ο Ένγκελς το 1848 με το περίφημο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» και «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε». Το 1936 στην Ισπανία δημιουργήθηκαν οι διεθνείς ταξιαρχίες ενάντια στις ενωμένες δυνάμεις του Ισπανικού-Ιταλικού-Γερμανικού φασισμού με το σύνθημα «NO PASSARAN». Την εποχή του ψυχρού πολέμου δημιουργήθηκε στο έδαφος της κατεστραμμένης Πολωνίας το παγκόσμιο φιλειρηνικό κίνημα με πρωταγωνιστές τον Αϊνστάιν, Ράσσελ, Κιουρί, Πικάσο και από την Ελλάδα ο γιατρός Κόκκαλης και η συγγραφέας Ελλη Αλεξίου. Στη δεκαετία του 90 με τη δημιουργία της Νέας Τάξης Πραγμάτων, στα πρότυπα αυτής του Χίτλερ σε διαφορετικές συνθήκες, όπου κυριαρχεί η Δικτατορία των αγορών, η νέα Αριστερά των κινημάτων και της οικολογίας, των δικαιωμάτων, δημιούργησε το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ με αιχμές τα οράματα: Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη. Αυτό το παγκόσμιο κίνημα αντιμάχεται τον Πόλεμο και την τρομοκρατία ως δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, στηρίζοντας συγχρόνως τους λαούς και τα κινήματα που διεξάγουν αγώνα για την Ελευθερία και τα δικαιώματα όπως έγινε πρόσφατα στην περίπτωση του Λιβάνου. Το σ.κ. στον ιδιωτικό - δημόσιο τομέα χωρίς να ξεχνά τις παραδοσιακές μορφές πάλης (κατάληψη - απεργία - διαδήλωση) πρέπει να υιοθετήσει -και το έχει κάνει- και σύγχρονες μορφές αγώνα, όπως η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, η τεκμηρίωση των αιτημάτων και η κατάρτιση συνδικαλιστών και εργαζομένων, η αξιοποίηση των ΜΜΕ και η απόκτηση δικών του, η διεθνής δράση σε όμοιο επαγγελματικό και γενικότερο επίπεδο, όπως έγινε με την οδηγία Bolkenstein κ.λ.π. Επίσης, μια σύγχρονη μορφή είναι η παρέμβαση του σ.κ. με κατάλληλα εργαλεία στο νομοθετικό έργο κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών, όταν αυτό αφορά την Εργατική πολιτική. Η εξουσία Κράτους - Κεφαλαίου και ας πάρουμε το παράδειγμα που όλοι βιώνουμε, αντιμετωπίζει με «σιδερένια γροθιά» τον κόσμο της εργασίας, αφού: κηρύσσει στρατιωτικό νόμο ενάντια σε κλάδους που απεργούν 32 χρόνια από την πτώση της χούντας, καταργεί Σ.Σ.Ε. που προστατεύονται από το Σύνταγμα, χτυπάει τους διαδηλωτές χωρίς διάκριση (συν/χοι-δάσκαλοι-φοιτητές) και δεν μπορούν οι δυνάμεις καταστολής να αντιμετωπίσουν τους μετρημένους στα δάχτυλα προβοκάτορες, με ηθικό αυτουργό το κράτος χτυπιούνται από τις δυνάμεις καταστολής οι ίδιοι οι αστυνομικοί που διατυπώνουν ειρηνικά δίκαια αιτήματα, είτε έξω από το Υπ. Οικονομικών, είτε έξω από τη Σύνοδο της Ε.Ε. στο Ναύπλιο, κ.α., συκοφαντούνται κλάδοι εργαζομένων ως προνομιούχοι-συντεχνίες-ρετιρέ (κι αυτό ισχύει από τη δεκαετία του '20). Κι αυτά γίνονται όταν Μισθωτοί και Συνταξιούχοι πληρώνουν φόρο αίματος στην Άμεση + έμμεση φορολογία, δηλαδή συμπεριφορά προς Υποζύγια όπως αποκαλούν αυτές τις κοινωνικές κατηγορίες. Να κλείσω με αφορμή τις διαδηλώσεις των εκπαιδευτικών και τη συμπεριφορά ορισμένων «σταγονιδίων» της χούντας μέσα στα Σώματα Ασφαλείας (Αυτά τα «σταγονίδια» πριν αναρτήσουν τον έμμισθο πράκτορα της ΚΥΠ, δικτάτορα Παπαδόπουλο, ας κοιτάξουν τα πορτραίτα των: Οπροπούλου - Μουστακλή - Θεοδωράκη - Παναγούλη κ.ά. αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα) με ορισμένες σύντομες παρατηρήσεις: Η κυβέρνηση μπροστά στο σ.κ. αστυνομικών-πυροσβεστώνλιμενικών και των αγώνων του με σχέδιο, υπονομεύει αυτό το σ.κ. Το ίδιο γίνεται και με την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. η οποία «τρίβει τα χέρια της» βλέποντας εκπροσώπους του σ. κ. των αστυνομικών να κατηγορούν την ηγεσία. Το σ.κ. της Αστυνομίας χρεώνεται σύμφωνα με αναλυτές, «αναλυτές» με φασίζουσες αντιλήψεις. Η γνώμη μας είναι γνωστή γι αυτό. Ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος - καθιέρωση Απλής αναλογικής - κοινωνικές συμμαχίες, αξιοποίηση των κομμάτων της Αριστεράς που διαθέτουν Γνώση - Ήθος - Εμπειρία από τη συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες. Η συμβολική κίνηση των Ομοσπονδιών (Αστυνομικών-Πυροσβεστών-Λιμενικών) να καταθέσουν λουλούδια στον τόπο της θυσίας του φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα πρέπει να συνεχιστεί με Ιδέες και Πράξη μέχρι την εμπέδωση της Δημοκρατίας σ αυτό το χώρο που ελέγχει ασφυκτικά το Κράτος για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του Κεφαλαίου. Οι κρίκοι και τα στιλέτα στα χέρια ή στις τσέπες αστυνομικών και όχι όλων των αστυνομικών πρέπει να αντιμετωπίζεται δραστικά, όπως και η συμπεριφορά των ΜΑΤ που επιβεβαιώνουν τον προσανατολισμό του αρμόδιου υπουργείου και της κυβέρνησης συνολικά για «Εσωτερικό εχθρό» στις νέες συνθήκες. Οι θεωρίες περί «ακούνητων στρατιωτών» και «σάκων του Του Σωτήρη Σιώκου Μέλους της ΚΠΕ του ΣΥΝ μποξ» είναι για γέλια και για κλάματα. Τα δικαιώματα των διαδηλωτών (με εκφράζει η τοποθέτηση του καθηγητή και νομικού συμβούλου της ΠΟΑΣΥ κ. Αλέξη Μητρόπουλου γι αυτό το θέμα). Η δραστική αντιμετώπιση της φασίζουσας συμπεριφοράς μέσα στον κρατικό μηχανισμό - η ενίσχυση του σ.κ. στα σώματα ασφαλείας με την καθιέρωση της απλής αναλογικής (όπως και στους ναυτεργάτες) και την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων του, σε συνδυασμό με τον αγώνα κατά του πολέμου και της τρομοκρατίας μετά από ένα ενωμένο πλατύ φιλειρηνικό κίνημα, αποτελούν τους στόχους μας και είναι αναγκαίο να οικοδομηθεί μια πλατειά κοινωνική συμμαχία για την καλύτερη και σύγχρονη διεξαγωγή αυτού του αγώνα. Ì ÓÙÔ Î È apple ÚÔÛ ÂÛÙÈÎfi ÛÒÌ : ËÙ Ì Ù ÁÈÂÈÓ Î È ÛÊ ÏÂÈ Οι επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία, τόσο των εργαζόμενων αλλά και γενικότερα από τον αμίαντο είναι πλέον γνωστές και τεκμηριωμένες. Μια σειρά νομοθετημάτων στοχεύουν στον έλεγχο των χρήσεων, αλλά και τον περιορισμό των επιπτώσεων από τον αμίαντο. Όσον αφορά τους εργαζόμενους στο Πυροσβεστικό Σώμα, αλλά και σε άλλες υπηρεσίες άμεσης επέμβασης, λόγω της φύσης της αποστολής τους είναι δυνατό να επισημανθούν μια σειρά προβλήματα που μπορεί να προκληθούν από την ύπαρξη αμιάντου. Ειδικότερα, εκτός από τους συνηθισμένους και κοινούς κινδύνους από τον αμίαντο που μπορεί να αντιμετωπίσουν γενικά όλοι οι εργαζόμενοι (αμίαντος σε εγκαταστάσεις, κτίρια υπηρεσιών, εξοπλισμό, συνεργεία συντήρησης οχημάτων και υλικών, κ.ο.κ.), το πυροσβεστικό προσωπικό κατά την άσκηση των καθηκόντων του είναι δυνατό να εκτεθεί σε μια σειρά από ιδιαίτερους κινδύνους που σχετίζονται με τη φύση της εργασίας και της αποστολής του Πυροσβεστικού Σώματος. Στους προαναφερόμενους κινδύνους περιλαμβάνονται: Αντιμετώπιση πυρκαγιών σε οικίες / εγκαταστάσεις / βιομηχανίες όπου είναι δυνατό να υπάρχει αμίαντος: είναι άγνωστο στις περιπτώσεις αυτές πού και σε τι ποσότητες υπάρχει αμίαντος. - Διασώσεις σε περιπτώσεις καταρρεύσεων λόγω σεισμών ή άλλων αιτιών: Ειδικότερα στις περιπτώσεις αυτές, οι συνθήκες που επικρατούν κατά τις επιχειρήσεις διάσωσης είναι πολύ πιο δύσκολες, χρονοβόρες, σε περιορισμένο χώρο, κάτι που δυσκολεύει εξαιρετικά τη χρήση Μέσων Ατομικής Προστασίας. Στις παραπάνω περιπτώσεις είναι δυνατό να υπάρξει επαφή του πυροσβεστικού προσωπικού με αμίαντο. Επιδημιολογικές μελέτες και έρευνες σχετικά με αντίστοιχες εκθέσεις και τις επιπτώσεις τους διαχρονικά στο πυροσβεστικό προσωπικό δεν υπάρχουν. Επιπλέον, είναι σχετικά πρόσφατη (2003) η εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου Α&ΥΕ στο Πυροσβεστικό Σώμα και δεν έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξη των προβλεπόμενων δομών προστασίας. 2. Ασφάλεια και Υγιεινή στην Εργασία και Πυροσβεστικό Σώμα. Μια σειρά από νομοθετήματα, τα περισσότερα από τα οποία έχουν θεσπιστεί τα τελευταία χρόνια, στοχεύουν στην προστασία των εργαζόμενων από κινδύνους κατά τη διάρκεια της εργασίας τους, καθώς και τον περιορισμό των επιπτώσεων από τους κινδύνους αυτούς. Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο για την Ασφάλεια και Υγιεινή των Εργαζομένων βασίζεται στο Νόμο 1568/85. Μια σειρά από Προεδρικά Διατάγματα θεσπίστηκαν στη συνέχεια με βάση το νομικό αυτό πλαίσιο, με σκοπό να καλύψουν επιμέρους τομείς (επικίνδυνες ουσίες, οθόνες οπτικής απεικόνισης, σήμανση ασφαλείας, κ.ο.κ.). Στο προοίμιο όλων αυτών των Π.Δ., επαναλαμβάνονταν διαρκώς και μονότονα ότι «Οι διατάξεις του παρόντος δεν εφαρμόζονται στο ένστολο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας...»". «4. Οι διατάξεις του Ν. 1568/1985 και των κατ' εξουσιοδότησή του προεδρικών διαταγμάτων ως και το άρθρο 39 του Ν. 1836/1989 για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων εφαρμόζονται και στο ένστολο προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας με εξαίρεση ορισμένες δραστηριότητες του προσωπικού αυτού που παρουσιάζουν εγγενείς ιδιαιτερότητες. Στην περίπτωση αυτή: α) για το ένστολο προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων θα πρέπει να εξασφαλίζεται κατά το δυνατόν η υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων στα πλαίσια των προαναφερόμενων διατάξεων και β) για το ένστολο προσωπικό των σωμάτων ασφαλείας έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του άρθρου 36 του Ν.1568/1985»1 Για την εφαρμογή των παραπάνω προβλέψεων, συστήθηκε στη συνέχεια από τον Αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος επιτροπή, η οποία ανέλαβε να μελετήσει το θεσμικό πλαίσιο της Α.&Υ.Ε. και τον τρόπο εφαρμογής του στους εργαζόμενους στο Σώμα. Ακολουθώντας τις κατευθύνσεις του προαναφερόμενου άρθρου, η επιτροπή πρότεινε αφενός τη δημιουργία εσωτερικής υπηρεσίας στο Π.Σ. για την εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας στο μη επιχειρησιακό έργο και αφετέρου την περαιτέρω διερεύνηση του τρόπου κάλυψης των επιχειρησιακών δραστηριοτήτων. Τον Ιούνιο του 2006, με την Υ.Α 31135/ 25-7-2006 (ΦΕΚ Β'975) «Διάρθρωση και αρμοδιότητες του Αρχηγείου Πυροσβεστικού Σώματος», προβλέπεται η ίδρυση Διεύθυνσης Υγιεινής και Ασφάλειας στο Αρχηγείο Πυροσβεστικού Σώματος. Αντίστοιχη πρόβλεψη υπάρχει και στο Σχέδιο Νόμου «Αναδιοργάνωση του Πυροσβεστικού Σώματος, αναβάθμιση της αποστολής του και άλλες διατάξεις», το οποίο έχει ήδη κατατεθεί στη Βουλή. 3. Αμίαντος και Εργαζόμενοι στο Πυροσβεστικό Σώμα. Όσον αφορά τους εργαζόμενους στο Πυροσβεστικό Σώμα, αλλά και σε άλλες υπηρεσίες άμεσης επέμβασης, λόγω της φύσης της αποστολής τους είναι δυνατό να προκύψουν μια σειρά προβλήματα που σχετίζονται με την ύπαρξη αμιάντου. Η παρούσα εισήγηση δεν φιλοδοξεί να αποτελέσει μια εξαντλητική καταγραφή όλων αυτών των προβλημάτων. Αποτελεί περισσότερο μια ενδεικτική παρουσίαση των πιο άμεσων από αυτά. Στοχεύει επίσης να θέσει προς συζήτηση κάποιους τρόπους αντιμετώπισης. 4) Μη επιχειρησιακός τομέας Ο τομέας αυτός περιλαμβάνει κάθε δραστηριότητα που δεν σχετίζεται με το επιχειρησιακό κομμάτι της αποστολής του Πυροσβεστικού Σώματος, όπου μπορεί να υπάρχει παρουσία αμιάντου. Τέτοιες δραστηριότητες μπορεί να είναι κοινές με αντίστοιχες περιπτώσεις που απαντώνται σε λοιπούς κλάδους εργαζομένων. Ενδεικτικά, σε αυτά μπορεί να περιλαμβάνονται η ύπαρξη αμιάντου σε εγκαταστάσεις, κτίρια υπηρεσιών, δομικές κατασκευές, μονώσεις, αλλά και σε συσκευές, μηχανήματα, οχήματα, εξοπλισμό, καθώς και χώρους συνεργείων συντήρησης οχημάτων και υλικών, κλπ. Στον τομέα αυτό, οι προβλέψεις και ενέργειες που θα πρέπει να υλοποιηθούν για την προστασία των εργαζόμενων που είναι δυνατόν να εκτεθούν, είναι κοινές με τους υπόλοιπους εργασια- Του Αποστόλη Παραλίκα Χημικού - Πυραγού κούς χώρους. Οι τρόποι αντιμετώπισης και οι ενέργειες που θα πρέπει να γίνουν είναι ανάλογες, συνεπώς η εμπειρία από τους χώρους αυτούς θα πρέπει να μεταφερθεί και να αναληφθούν οι αντίστοιχες ενέργειες. [β) Επιχειρησιακός τομέας Εδώ περιλαμβάνονται οι δραστηριότητες εκείνες που σχετίζονται με την αντιμετώπιση των έκτακτων καταστάσεων οι οποίες εμπίπτουν στην αποστολή του Πυροσβεστικού Σώματος. Οι δραστηριότητες αυτές παρουσιάζουν πολλές εγγενείς ιδιαιτερότητες όσον αφορά την ασφάλεια και την υγιεινή του προσωπικού και συνεπώς δεν είναι δυνατή η εφαρμογή των υφιστάμενων νομοθετικών προβλέψεων ως έχουν. Για το λόγο αυτό ο νομοθέτης προβλέπει την θέσπιση Προεδρικών Διαταγμάτων τα οποία θα καλύπτουν τις αντίστοιχες περιπτώσεις. Σε τέτοιες καταστάσεις η παρουσία αμίαντου και πολύ περισσότερο η ύπαρξη ρύπανσης από αμίαντο μπορεί να αποτελέσει έναν επιπλέον παράγοντα κινδύνου και να περιπλέξει τα προβλήματα που οι επικεφαλής της επέμβασης θα πρέπει να αντιμετωπίσουν. Στις περιπτώσεις της παραπάνω κατηγορίας, ενδεικτικά, περιλαμβάνονται: α) Αστικές Πυρκαγιές β) Επεμβάσεις σε ανελκυστήρες: γ) Διασώσεις σε περιπτώσεις καταρρεύσεων λόγω σεισμών ή άλλων αιτίων. Συνέχεια στο επόμενο φύλλο

ÂÏ 8 EKTO Y HPE IA TMHMA øª Δø º π Το κείμενο αυτό του αγωνιστή κληρικού παπα-ευάγγελου Σκορδά, που πρωτοδημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 1999, παραμένει επίκαιρο, καθώς από τότε δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτε στον τρόπο απονομής της «Εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης». 1. Χαρήκαμε και συγκινηθήκαμε με το εμπεριστατωμένο άρθρο του ελλογιμότατου καθηγητή του Εκκλησιαστικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών κ. Ιωάν. Κονιδάρη με τον τίτλο «Δίκαιες δίκες στην Εκκλησία». Ο κ. καθηγητής, αρμόδιος επί του θέματος, έθιξε με ειλικρίνεια, που ίσως λίγοι την παρουσιάζουν, την πάσχουσα στο σύνολό της Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη. Το γεγονός ότι εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να ισχύει ο νόμος 5383/1932, προϊόν μιας νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής του 1914, καταδεικνύει ότι η Εκκλησιαστική Διοίκηση της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας εξακολουθεί να παραμένει «λόγω και έργω» σ ένα πνεύμα μιας εντελώς παρωχημένης εποχής. 2. Παίρνουμε αφορμή από το άρθρο του ελλογιμότατου καθηγητή για να αναφερθούμε και εμείς μια φορά, με τις πικρές εμπειρίες μας, στο πνεύμα αυτού του νόμου που επιτρέπει πλείστες όσες σκληρόκαρδες αυθαιρεσίες εις βάρος τιμίων εφημερίων, μάλιστα οικογενειαρχών, με θλιβερές συνέπειες στην οικογενειακή τους ζωή. Είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε με παρρησία ότι ο νόμος αυτός ενισχύει ασυνείδητους ιεράρχες στο να καθίστανται ασύδοτοι. Έτσι ο μητροπολίτης, που υποτίθεται ότι ζει και ενεργεί «εις τύπον Χριστού», αποβαίνει ένας φανατικός ιεροεξεταστής. Γιατί; Εδώ ίσως θα προκαλέσουμε την έκπληξη των αναγνωστών όταν διαβάσουν πως όταν ο παπάς βλέπει πάνω από τα οικονομικά συμφέροντα της Μητροπόλεως τα πνευματικά και οικονομικά συμφέροντα της Ενορίας, με την οποία συνδέεται αμεσότατα ο λαός, ο δυστυχής προκαλεί το μίσος και το φθόνο του δεσποτοκράτη μητροπολίτη. Σχολιάζουμε το νόμο 5383/32 και επισημαίνουμε: 3. Ο νόμος 5383/32 είναι αντισυνταγματικός, γιατί: α) Παραβιάζει τα άρθρα 87 και 88 του Συντάγματος, που καθορίζουν ότι τα δικαστήρια συγκροτούνται από τακτικούς δικαστές, που απολαύουν λειτουργικής και προσωρινής ανεξαρτησίας και ότι οι δικαστικοί λειτουργοί διορίζονται με Π. Διάταγμα βάση νόμου. Αντίθετα στα λεγόμενα «εκκλησιαστικά δικαστήρια» δεν διορίζονται οι μητροπολίτες ως δικαστές με Π. Διάταγμα, όπως επιτάσσει το ισχύον Σύνταγμα. Μπορούν όμως έτσι να ονομάζονται δικαστήρια; Και πειθαρχικά Συμβούλια εάν θεωρηθούν, η τύχη ενός υπαλλήλου ποτέ δεν κρίνεται από την απόφαση μόνο του προέδρου. Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας αποφαίνεται τελεσίδικα με την υπ αρ. 195/15-1-87 απόφαση ότι «τα ονομαζόμενα με το νόμο 5383/1932 εκκλησιαστικά δικαστήρια δεν είναι δικαστήρια αλλά πειθαρχικά συμβούλια και οφείλουν να τηρούν ως προς τη σύνθεσή τους και την όλη πειθαρχική διαδικασία τις βασικές αρχές του Πειθαρχικού Δικαίου των Δημοσίων Υπαλλήλων». Βεβαίως οι αυθαίρετες αποφάσεις αυτών των λεγομένων δικαστηρίων εφεσιβάλλονται στο Σ.τ.Ε., αλλά ένας δεσποτοκράτης μητροπολίτης αρνείται να αναγνωρίσει αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Εδώ για τους δεσποτοκράτες δεν ισχύει η ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ κείμενο του παπα-ευάγγελου Σκορδά σχέση Εκκλησίας και Κράτους. Έπειτα πόσοι παπάδες τολμούν να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας; β) Παραβιάζει το άρθρο 93 του Συντάγματος, το οποίο επιβάλλει να είναι δημόσιες οι συνεδριάσεις των δικαστηρίων. Αντίθετα το άρθρο 118 του ν. 5383/32 ορίζει ότι οι συνεδριάσεις των εκκλησιαστικών «δικαστηρίων» δεν είναι δημόσιες και οι αποφάσεις τους δεν αναγιγνώσκονται σε δημόσιες συνεδριάσεις του «δικαστηρίου», όπως επιτάσσει το Σύνταγμα για τις λοιπές δικαστικές αποφάσεις. Ο νόμος 5383/32 κατασκευάζει σκόπιμα ένα «τέρας», που τινάζει στον αέρα κάθε αρχή δικαίου. Ο ίδιος ο μητροπολίτης είναι ο κατήγορος, διώκτης και ανακριτής ή αναθέτει την ανάκριση σε πειθήνιο όργανό του. Μητροπολίτης απείλησε πριν από το Επισκοπικό Δικαστήριο ιερέα: «Θα σε ταπεινώσω, θα σε εξευτελίσω, θα σε καταδικάσω». Δηλαδή η απόφαση ήταν προειλημμένη και ο ίδιος ο απειλών μητροπολίτης θα ήταν και ο πρόεδρος του Επισκοπικού Δικαστηρίου. Οι δύο συμμετέχοντες διοριζόμενοι πρεσβύτεροι έχουν απλώς συμβουλευτική Παρουσίαση βιβλίου της Ουρανίας Στάβερη «Το μαρτυρικό τρίγωνο των εξόριστων γυναικών Χίος - Τρίκερι - Μακρονήσι» εκδόσεις Παρασκήνιο ψήφο. Ποιος όμως απ αυτούς τους διορισμένους και βολεμένους θα τολμήσει να δώσει έστω μια σωστή συμβουλή στον εμπαθή δεσπότη; Σ αυτό το Επισκοπικό Δικαστήριο ο «κατηγορούμενος» ιερεύς δεν έχει το δικαίωμα να ακούσει τουλάχιστον όσα διαβάζει ο γραμματεύς στα μέλη του «δικαστηρίου». Ακόμη κι όταν καλείται από τον ανακριτή ιερέα δεν έχει το δικαίωμα να λάβει γνώση του κατηγορητηρίου και των καταθέσεων των μαρτύρων. Ούτε έχει το δικαίωμα να ζητήσει εξαίρεση του διώκτη και εμπαθούς δεσπότη ως προέδρου του Επισκοπικού Δικαστηρίου. Αν δε παρ ελπίδα οι δύο ιερείς μέλη του Επισκοπικού Δικαστηρίου εκδηλώσουν κάποιον ενδοιασμό για την προκατασκευασμένη καταδίκη συναδέλφου τους, αυθωρεί και παραχρήμα αντικαθίστανται και διορίζονται άλλοι, και εάν εκ των υστέρων ζητηθεί από τον καταδικασθέντα ιερέα έρευνα του θέματος, κάποιος αρχιγραμματεύς της Συνόδου δικαιολογεί πρωθυστέρως την αντικατάσταση με ψευδείς ημερομηνίες. Και έτσι ούτε γάτα, ούτε ζημιά βέβαια. Η εμπάθεια ενός μητροπολίτη χωρίς χριστιανικό πιστεύω τον οδηγεί να κατασκευάζει κατηγορίες που φθάνουν τα όρια του γελοίου και του παραλόγου. 4. Ακόμη δεν έχει το δικαίωμα ο κατηγορούμενος ιερεύς, δικαίωμα που έχει και ο έσχατος εγκληματίας, να ζητήσει να εξετασθούν μέσα στο Επισκοπικό Δικαστήριο μάρτυρες υπερασπίσεώς του ή να ζητήσει να εξετασθούν κατ αντιπαράσταση με αυτόν μάρτυρες κατηγορίας. Όλη δε η διαδικασία του Επισκοπικού Δικαστηρίου διενεργείται «κεκλεισμένων των θυρών». Το δε Συνοδικό Δικαστήριο, αν η ποινή είναι εφέσιμη, στηρίζεται αποκλειστικά σε όσα έχουν συσσωρευθεί και συρραφεί στο φάκελο του «κατηγορουμένου» με τις κατευθυνόμενες μαρτυρικές καταθέσεις, που μοιραίως τον οδηγούν στην καταδίκη. Η κατ αντιπαράσταση εξέταση μαρτύρων κατηγορίας ή άλλων μαρτύρων επιτρέπεται μόνο κατά το στάδιο της κύριας ανάκρισης και αυτό κατά τη βούληση του δεσπότη (ν. 5383/32, άρθρο 108, παρ. 2). Υπάρχουν και περιπτώσεις που ο δεσπότης παίρνει την καταδικαστική του απόφαση στο «Επισκοπικό του Δικαστήριο» και δεν την κοινοποιεί, αφενός για να κρατεί σε αγωνία τον ιερέα, αφετέρου για να μην του δώσει το δικαίωμα προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας ή στα Πολιτικά Δικαστήρια. Αν δε τύχει ο μητροπολίτης να ερωτηθεί από ενορίτες για την υπόθεση του εφημερίου τους, ο δικαστής μητροπολίτης απαντά ότι αυτά είναι τα «interna corporis», δηλ. εσωτερικά θέματα της Εκκλησίας, ωσάν η Εκκλησία να είναι ένα μυστικό και απόκρυφο σωματείο και ο λαός δεν δικαιούται να γνωρίζει τα τεκταινόμενα. Και έτσι τη θέλουν την Εκκλησία οι δεσποτοκράτες μητροπολίτες. Αναδημοσίευση απ το περιοδικό ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Λίγα λόγια για την συγγραφέα του βιβλίου Ουρανία Στάβερη Η Ουρανία θα έλθει στον κόσμο μας το Μάρτη 1928. Θα γεννηθεί στην Αθήνα, κόρη της Δήμητρας και του Σπύρου Ματαράγκα. Η μητέρα της, που την υπεραγαπούσε, θα λέγει για τα χαρίσματα της κό- Ú Ó ÛÙÔ ÛÙÚ ÙfiappleÂ Ô ÙË Ã Ô ÙÔ 1948 ρης της: «Όποιος δεν έχει Ουρανάκι, να πάει να βρει...». Θα τελειώσει το δημοτικό σε δίσεκτους χρόνους. Πολύ νωρίς, βαδίζοντας στα βήματα των αδελφών της Βαγγελιώς και Γιάννη, θα γίνει Αετόπουλο στην ΕΠΟΝ. Το 1944, τοποθετείται σύνδεσμος της Τομεακής Επιτροπής της ΕΠΟΝ εργατών. Όλοι εκτιμούν την προθυμία της, την εχεμύθειά της, την παλικαριά και τις πρωτοβουλίες της. Στην Απελευθέρωση συμμετέχει από τις γραμμές των εργατοϋπαλλήλων στους αγώνες της νεολαίας. Την ίδια ώρα, τύπος ευχάριστος, πρόσχαρη, χαμογελαστή, έτοιμη για τραγούδι, είναι πάντοτε επιθυμητή στις συντροφιές, που σχηματίζονται γύρω της. Το 1945 παντρεύεται τον Ηλία Στάβερη, αχώριστοι για πάντα. Η συνθλιπτική περιπέτεια της Ουρανίας αρχίζει στις 7 Μαρτίου 1948. Έχουμε ήδη περάσει στην εμφυλιακή περίοδο. Όλα τα δεινά θα εξελιχθούν σαν αστραπή. Η Ουρανία συλλαμβάνεται στην Ασφάλεια της Αθήνας. Το προηγούμενο βράδυ είχαν συλλάβει τον Ηλία, και την άλλη μέρα, όταν πήγε να τον επισκεφτεί, κρατούν στην Ασφάλεια και την ίδια, χωρίς κανένα στοιχείο. Η αντιστασιακή της δράση στην Κατοχή, σαν μέλος της ΕΠΟΝ, είναι η όλη κατηγορία. Μην μπορώντας να βρουν και το ελάχιστο στοιχείο σε βάρος της, για να την παραπέμψουν στο στρατοδικείο, θα την εκτοπίσουν στη Χίο. Ύστερα από οχτώ μήνες στο «αναμορφωτήριο» της Μακρονήσου, τον Αύγουστο 1950, οι κρατούμενες θα ξαναγυρίσουν στο Τρίκερι τον Αύγουστο του 1950. Τον Οκτώβριο 1950, θα επισκεφθεί το Τρίκερι κλιμάκιο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Έτσι, θα εισαχθεί στο νοσοκομείο Βόλου. Η απάντηση των εξετάσεων: Φυματίωση στους πνεύμονες και φυματίωση στα οστά (ισχιοθροκάκη) με μεγάλες καταστροφές στο ισχίο. Θα χρειασθεί θεραπεία στους πνεύμονες και εγχείρηση στο πόδι. Θα γίνει μια τρίμηνη διακοπή της εκτόπισης για να εισαχθεί στο νοσοκομείο της Βούλας. Θα εγχειρισθεί και για ένα σχεδόν ολόκληρο χρόνο θα είναι στο γύψο όλη η λεκάνη και το δεξί πόδι. Η παράταση της εκτόπισης θα εξακολουθεί όμως, να έρχεται... «Τα τριάμισι χρόνια βαραίνουν πολύ. Δύσκολα χρόνια με αμέτρητη αγωνία. Αδύνατο να εκφράσω αυτό που έζησα. Όλο τον καιρό πίστευα, πως όταν περνούσαν οι δύσκολες στιγμές, έσβηναν κι από μέσα μου. Μα πόσο μακριά ήμουν από την πραγματικότητα. Το πιο σωστό είναι πως έσβηνε η ζωή μου». Η Ουρανία στην Αθήνα επιστρέφει το 1952, τέσσερα περίπου χρόνια μετά τη σύλληψή της, με φυματίωση στο ισχίο. Θα υποβληθεί σε κατ επανάληψη εγχειρήσεις. Από τις γραμμές της ΕΔΑ θα συνεχίσει να αγωνίζεται. Παρακολουθεί μαθήματα στο νυχτερινό γυμνάσιο «Παρνασσός». Ο Ηλίας αποφυλακίζεται από την Αίγινα, έξι χρόνια αργότερα, το 1958......Το 1974 φτάνουμε στη Μεταπολίτευση, επιστροφή, επομένως, στην Αθήνα. Η Ουρανία θα εργαστεί στον εκδοτικό οίκο «Αργώ» και στη συνέχεια στον «Κέδρο», αρχικά ως υπάλληλος και τελικά ως διορθώτρια κειμένων. Την επαγγελματική της ενασχόληση με το βιβλίο, η Ουρανία είχε ξεκινήσει από το 1946, εργαζόμενη στο βιβλιοπωλείο Παπαζήση. Συνοπτικά, αυτή είναι η διαδρομή της Ουρανίας. Αλλά μόνο της Ουρανίας; Πόσες γυναίκες και πόσοι άντρες την πέρασαν με περήφανο βάδισμα, απτόητοι... Με τον Ηλία και την Ουρανία θα γίνουμε οικογενειακοί φίλοι. Και οι δυο πρόσχαροι, ευχάριστοι στην παρέα. Χαμογελαστοί πάντοτε, γεμάτοι αισιοδοξία, έτοιμοι για την πιο σοβαρή συζήτηση, αλλά και για τραγούδι! Η Ουρανία, όπως και ο σύντροφος της ζωής της, είχε περάσει στο κολαστήριο, περήφανη και ανίκητη... Έδωσε ένα υπόδειγμα αγωνίστριας για το σήμερα και το αύριο!... «Ήθελα να δώσω να καταλάβει ο αναγνώστης ότι εμείς οι γυναίκες εξόριστες δεν έχουμε καμία εντύπωση ότι νικηθήκαμε. Ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους οι ιστορικοί. Ας προσέξουν όμως το κεφάλαιο: ΕΞΟΡΙΣΤΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ». Αυτό το μαρτύριο θα ζήσει μια νέα κοπέλα, η Ουρανία ή Ράνια Στάβερη, από την πιο τρυφερή της ηλικία, από τα είκοσί της χρόνια. Ας αφήσουμε, την ίδια την Ουρανία να μας αφηγηθεί, να μας σκιαγραφήσει αυτή την τραγική περίοδο της ιστορίας μας, όπως η ίδια θα τη βιώσει, για να ιστοριογραφήσει με το δικό της αυθεντικό τρόπο, μια εποχή πάνω στην οποία έχουν ενσκύψει οι σύγχρονοι ιστοριογράφοι... Βασίλης Κωνσταντινίδης